🍃🌸🍃تقدیم پدر🍃🌸🍃

سلام و درود و احترام

بی نهایت سپاس بسیار عالی مرحبا البته افتخار زیارت خانه شادروان نیما یوشیج عزیز را هرگز نداشتم و درین باره هم اطلاعاتم اندک ترین است ولی میدانم که با زنده یاد جلال آل احمد دوست صمیمی بوده اند و یادداشت هایی از ایشان درین باره به یادگارمانده است و اینکه مقبره ایشان در یوشیج واقع هست

دل تان شاد خانه تان آباد

درود زیبا ودلنشین سروده اید
⚘⚘⚘⚘
زنده باشید به مهر

سلام استاد استکی گرانقدر
سپاس بیکران حضرت زینب (س) شفیع و دعاگوی شما
سلامت باشید و شاد چشمان و دل تان هماره روشنا

دلتان گلستانِ معرفت است استادانم سپاسم سرافرازباشید.

سلام استاد اخباری بزرگوار

سپاس بی حد سلامت باشید هزاران میلیاردها درودتان

سلام و عرض ادب بی نهایت سپاس از ذره پروری ِ همیشگی شما و لطفِ اطلاعرسانی ِ پژوهنده ی شما که برایم خیلی ارزشمند است . بله نیما و جلال آل احمد و همسرجلال ( خانوم سیمین دانشور ) باهمدیگر همسایه بوده اند و لحظه ی مرگ نیما را جلال آل احمد با دستخط خویش نوشته است و به ثبت رسانده که آقای محمدحسین دانایی (خواهرزاده ی جلال آل احمد ) این متن ایشان را در مجله ایرنا استان مازندران به ثبت رسانده اند که کل آن متن را بصورت مشروح ذیل کامنت سراسر لطف تان می نویسم :


(( شهر ساری استان مازندران – خبرکزاری ایرنا در سیزده دی ماه سال قبل ( سال ۱۳۹۹ ه. ش ) نوشت : - محمدحسین دانایی خواهرزاده ی جلال آل‌احمد است که ایشان به مناسبت شصت‌ویکمین سالروز درگذشت نیما یوشیج تصویری از دست‌نوشته ی آل‌احمد درباره مرگ نیمایوشیج و متنی مستند براساس این روزنوشت را در اختیار ایرنا قرار داد که برای نخستین بار منتشر می‌شود )) :

به گزارش ایرنا ، جلال آل‌احمد نویسنده ی نامدار معاصر که در سال‌های آخر عمر نیما یوشیج همواره در همسایگی این شاعر مازندرانی زندگی می‌کرد، بخش زیادی از یادداشت‌های روزانه‌اش را به نوشتن درباره نیما اختصاص داده که تصویر دست‌نوشته‌ روز پس از فوت نیما توسط محمدحسین دانایی خواهرزاده آل‌احمد برای انتشار در اختیار ایرنا قرار گرفت. دانایی که روزنامه‌نگار و از نویسندگان شناخته شده کشور است، مجموعه‌ای از دست‌نوشته‌های دایی خود را در اختیار دارد که هنوز منتشر نشده‌اند و به مناسبت شصت‌ویکمین سالروز درگذشت نیما تصویری از دست‌نوشته جلال آل‌احمد درباره مرگ نیما و متنی برگرفته از چند دست‌نوشته را در اختیار ایرنا قرار داده است.

آن‌چه که در ادامه می‌خوانید متنی است که محمدحسین دانایی نوشته و در آن یادداشت کوتاه آل‌احمد درباره مرگ نیما را نیز روایت کرده است. دانایی در ادامه یادداشت خود نیز متنی را به بهانه بلاتکلیف رها شدن خانه نیما یوشیج در تهران هم نوشته است:


دست خط جلال آل احمد :

« نیما دیشب مُرد ، دوی بعد از نیمه‌شب.» زنده‌یاد «جلال آل‌احمد» یادداشت‌های روز پس از مرگ نیما یوشیج را با این جمله آغاز کرده و بعد هم به تفصیل به شرح ضایعه فوت این شاعر بزرگ که مرزهای پولادین و ظاهراً خلل‌ناپذیر شعر کهن فارسی را با شجاعتی بی‌نظیر درنوردید و شعر نو فارسی را بنیان گذاشت پرداخت.

جلال آل‌احمد و همسرش بانو سیمین دانشور که از تابستان ۱۳۳۲ ساکن محله دزاشیب شمیران بودند، از جمله شخصیت‌های فرهنگی‌اند که در واپسین سال‌های زندگی نیما با او و خانواده‌اش حشر و نشری مفصل داشتند و به قول سیمین دانشور، تقریبا شب و روزشان با نیما بود.

یادداشت‌های منتشر نشده آل‌احمد هم آکنده از مطالب زیادی درباره خود نیما و اطلاعاتی درباره زندگی او و مسائلش اعم از مسائل خصوصی و خانوادگی و همچنین مسائل غیرخانوادگی مثل نکات هنری، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی و روابط با معاصران و معاشرانش است.

آل‌احمد در یادداشت‌های روز پنجشنبه ۹ دی و پیش از درگذشت نیما به بیماری او هم اشاراتی دارد و در این باب نوشته است: 

« نیما ناخوش شده. زمستانی رفته بوده یوش و سرماخوردگی و گرسنگی و بی‌دوایی. لاشه‌اش را بدوش کشیده‌اند، آورده‌اند- پسرش و یکی از همسن‌ و سال‌های پسرش.» 

بعد ضمن اشاراتی به روابط خصوصی نیما با همسرش نوشته است: 

«لازم بود یک چنین بیماری‌ای برای او که احساس کند به زنش محتاج است تا آن حقه‌بازی‌ها را رها کنند. بحمدالله فعلاً خوش و مهربان و گرم و نرمند. روزی یکی- دو بار سر می‌زنم. حالش بهتر است.» .

    جلال آل‌احمد درباره ی علّت بیماری نیما نیز اطلاعاتی داده است:

« ۱۵ روز تمام این بندۀ خدا را گوشۀ یک تالار دَرَندشت سرِ کوه یوش انداخته‌اند و خودشان رفته‌اند برای شکار کبک! و چه حسرتی می‌خورَد نیما که کبک را کباب می‌کرده‌اند و می‌خورده‌اند و نمی‌گفته‌اند دوتایش را بار کنیم برای این پدر پیر! ».

    اما بقیه ی یادداشت‌های روز پس از فوت نیما به قلم آل‌احمد بدین شرح است: 

«ساعت دو و ده دقیقه بود که درِ خانه را سخت کوبیدند. خیال کردم میرآب آمده است تا آب بدهد، ولی صدای دختر کلفَتِ‌شان که از پُشت در بلند شد، داد می‌زد که قضیه از چه قرار است. وقتی رسیدم، زنش چشم‌هایش را هم بسته بود. بزحمت او را به اطاق دیگر بردم و دراز رو به قبله‌اش کرده‌ام و قرآنی پیدا کردم و یک ساعتی تنها بودم و زنش را فرستادم خانۀ خودمان تا خواهر کوچک نیما و شوهرش آشتیانی پیداشان شد. بعد هم صدیقی آمد و تا پنج صبح نشستیم و آرامشان کردیم و من چک و چانۀ پیرمرد را بستم.» .

و کمی بعد افزوده است: 

«هیچ فکر نمی‌کردم چک و چانۀ این پیرمرد را من خواهم بست ! . پیدا بود که طبیعتاً او باید پیش از من برود ؛ اما دیگر اینش را پیش‌بینی نمی‌کردم.»

   مرحوم آل‌احمد در مقاله ی : « پیرمرد ، چشمِ ما بود» ، هم که در رثای نیما آن را نوشته است ؛ از احساس مشابهی صحبت می‌کند و بعد در وصف او می‌نویسد: 

« پیرمرد دور از هر اَدایی ، به سادگی در میان ما زیست و به ساده‌دلیِ روستاییِ خویش ، از هر چیز تعجب کرد و هرچه بر او تنگ‌تر گرفتند ؛ کمربند خود را تنگ‌تر بست تا دست آخر با حقارت زندگی شهری ‌مان اُخت شد... آری: نیما زندگی را بدرود گفت و به طریق اولی شعر را، اما به اعتقاد موافق و مخالف ، دفتر شعر فارسی هرگز نام او را بدرود نخواهد کرد... چرا که تپش حیات شعر زمانه ی ما به مضراب او ضربانی تازه یافته است.»



خانه ی پدر شعر نوی فارسی در معرض ویرانی است.

کار هنر ، شکل دادن به زندگی است و این کار بزرگ را هنرمندان انجام می‌دهند. به همین علت، زندگی بیشتر به هنر و هنرمند مدیون است، تا هنر و هنرمند به زندگی.

 از سوی دیگر ، آنچه از هنرمندان به ما می‌رسد، مایملک ما نیست، بلکه ودیعه یا امانتی است که باید شرافتمندانه از آن محافظت کنیم تا با شکوه فراوان به فرزندانمان برسد و جویبار زندگی به جریانش ادامه دهد، اما افسوس که انسان بیش از آنکه به رگ و ریشه خویش توجه کند، به شاخ و برگ‌ها می‌پردازد.

     میلتون فریدمن، اقتصاددان برنده جایزه نوبل، گفته است: «اگر مدیریت یک بیابان شنزار را به بخش دولتی یا نهادهای مشابه دولت‌ها واگذار کنید، بعد از پنج سال با کمبود شن مواجه می‌شوید!» این حرف لطیفه‌گویی و سیاه‌نمایی نیست، بلکه کاملاً علمی و واقع‌بینانه است. مصادیق و شواهد زیادی هم برای اثبات آن وجود دارد. یکی از این مصادیق در کشور خودمان، عملکرد مؤسسات و نهادهای دولتی یا وابسته به شهرداری‌هاست که ظاهراً مسئولیت حفاظت از آثار تاریخی و هنری و مواریث فرهنگی کشور را به عهده دارند، اما...

     تازه‌ترین این موارد هم ماجرای خانه نیما یوشیج است، خانه هنرمندی که پدر شعر نوی فارسی است و در زمره نامدارترین هنرمندان جهان جای دارد. این خانه در حدود ۲۰ سال پیش با همت مردانه بانو «سیمین دانشور» در فهرست آثار ملی ثبت شد و پس از سال‌ها لرزیدن در زیر تیغ و تهدید برج‌سازها و بساز و بفروش‌ها، سرانجام به دست سازمان زیباسازی شهرداری تهران افتاد تا به یک نهاد فرهنگی آبرومند تبدیل شود، اما این سازمان آنقدر در شروع عملیات تعمیر و بازسازی آن تعلل ورزید که اکنون در معرض خطر جدی ویرانی قرار گرفته و به قول رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران: «با وجود گذشت یک سال و نیم از تملک توسط شهرداری، حال این خانه همچنان خراب است!»

     بدون تردید ، اگر اقیانوس زمان و خزانه ی حضرت سلیمان را هم به این سازمان‌ها بسپاریم ؛ بعد از پنج سال کفگیرشان به ته دیگ خواهد خورد و زندگی همچنان به هنر و هنرمند بدهکار خواهد ماند.


روح شان شاد و یادهاشان گرامی



سلامت باشید و سرافراز

سلام مجدد سپاسگزارم همیشه به این کمترین ، لطف بسیار دارید به ادب نثاری و کوچک نوازی تان.

درطول قرونِ متمادی ، انسانهای بی شماری آمدند و از ایستگاه دنیا عبور کردند ؛ نیز لاجَرَم زود و دیر به هرحال شریکِ همین قافله ام بی توشه ی سفر و جز آهِ رَجا و چشمِ رضای الهی در بساط چه دارم؟! هیچ

از ما نمانَد ذرّه ای ، جُز یادکرد از جذبه ای
گاهی خموشی داد زد دنیا به رَه وابسته ای (بداهه)


برای شما و خانواده ارجمندتان سلامتی و طول عمرباعزّت
در دلخوشی های روزافزون را ازیگانه خدای بهارآفرین
مسئلت دارم

سلام و عرض ادب و خیرمقدم

سپاس بیکران از لطف ذره پرورتان
و تشکر از حضور ارزشمندتان
می آموزم از لطف تان سپاس

سلام و ادب و ارادت
تشکر از لطف شاگردنواز و مهراندیش تان زنده باشید
شادی و عزت نصیب زندگانی تان

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

درود و احترام استاد داریان ارجمند

بیکران سپاس زنده باشید مثل همیشه کوچک نوازی نمودید و به سخاوت کلام تان و بزرگواری تان بسیار شرمنده فرمودید قدردان الطاف بیکران تان همواره هستم

سلام و درود سلامت باشید تشکر

سپاسگزارم استاد آزادبخت بزرگوار

سلام خدمت داداش دانشمندم استادسپیدهای نغز

خداوندحافظ پدرمادر عزیزتان باشد و الهی که همیشه سلامت باشید و سربلندترین با سپاس بی نهایت

سلام آبجی جانم مریم عزیزم

بی نهایت سپاس سایه مهرپدرمادر عزیزتان مستدام

سلام و درودها خانم جلالی نژاد ارجمند

چه خوب که دوباره حضور ارزشمندشما را درسایت داریم

تشکر از لطف تان زنده باشید

سلام و درود بیکران و سپاس بی نهایت
دل تان شاد عمرتان باعزت

سپاس عزیزبرادرم

سلام استاد سروش سرا

تشکرات فراوان از لطف دعوت شما

سلام سارابانوجان

سپاسم نازنین خواهرم بزدگوارید دعای زیباتان آمین می گویم

سلام و عرض ادب

سپاسگزارم سایه لطف تان برسر خانواده ارجمندتان مستدام

سلام و درود

روح پدر عزیزتان در رحمت حق تعالی شاد و قراریابِ عزت دل تان شاد غم تان اندک یگانه خدایاورتان

بی نهایت سپاس

سلام و عرض ادب

سپاس گزارم و قدردان لطف شاگردنوازتان

روح پدر عزیزتان شاد عمرتان باعزت

قدردان محبتتان هستم
روح تمامی درگذشتگان قرین رحمت
سایه پدرمادر و عزیزانتان مستدام

سلام لطف و محبت از شماست تشکر زنده باشید
خدا رحمت کند پدر عزیزتان و تمام رفتگان
ازین دیارِ عبور را . سرافرازباشید استادارجمند

درود بر شما

زیباست لطف تان و حضور ارزشمندتان

سلام و درود سپاسگزارم زنده باشید

زیبانگاهت پابرجانازنین بانوی ادیب زنده باشید

سلام راحله بانو سپاس

سلام مهدیس جان نازنین خواهرم

زنده باشید تشکر

سلام حضرت دوست آبجی جان

یاشا

بداهه تقدیم پدران عزیز :


پدر بر دوشِ خود دارد جهانی
کشد تا مرزِ عشقِ بیکرانی
بَرَد کوهِ محبت را به همراه
شود احساسِ هستی را نشانی

مهرتان تا ابد در م می‌تپد
تقدیمتان🌹