طعمه ی عشق

دختری بود که از غصه و ازبیماری
هیچ کس را نشداز اوکه بپرسد حالی
عاشقی داشت که از غصه به خود میپیچید
که کُند ریشه کَن از عشقِ دلش بیماری
پی درمان به خودش داد همان درد و مرض
که به معشوق رساند ز وجودش یاری
دخترک خوب شد اما پسرک خوب نشد
دخترک آمدو اما نشدش غمخواری
دخترک گفت که شرمنده ولی میترسم
بین قلب من و تو ساخته ام دیواری
تو مریضی برو آنسو که مریضم نکنی
عفو کن قلب مرا،نیست دلم دلداری
آخر ای عشق عجب قصه ی تلخی ساختی
از وفای پسر و، عاشقیه اجباری

دردنوشته ای از سیدثاراله موسوی کاریزماتیک