ترانه شوره های کویری

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود

سلام و درود بی حد

بسیار زیبا و دلپسند سرودید
بهاران تان پیشاپیش خوش آفتاب دل تان تابان 🌻


ساختار عروضی و چیدمان هجاها و تکراربرخی کلمات را هم در مصاریع حتماً بازبینی می فرمایید.


سلامت باشید و شاد
موسیقی ارسالی تان بسیار دلنشین است🌻🌻🌻🌻🌻

درود به ابولفضل احمدی

در مصرع دوم، «از گل شور» را اگر می‌گذاشتید «ز شور گل» هیچ اتفاق بدی نمی‌افتاد، جز اینکه وقتی بقیه‌ی شعرتان را هم مرتب و یک‌دست ساختید، آن‌موقع عده‌ای به خود زحمت می‌دادند تا ایراد بگیرند که «از» را «ز» نگذاریم. که احیاناً خودشان هم نمی‌دانند چرا این حرف را می‌زنند، جز اینکه فلان استاد اینطوری امر فرموده‌اند، بلکه بجای پرداختن به آفرینندگی و کاوش بی‌نهایت‌ها، غزل فارسی را با امربه‌معروف و نهی‌از منکر نجات بدهند.

با خواندن بیت دوم یک ایده‌ی خوب گرفتم، چون شعرتان الهام‌بخش است.
برای اینکه غزل‌تر از این بشود، نیاز به تلاش بیشتری دارد.

درودتان باد جناب احمدی
زیبا اندیش و نوگرا بود شعرتون
بمانید به مهر و بسرایید از شادی ها و عشق

سلام جناب احمدی غزلی بسیار زیبا و دلنشین قلم زدید درود فراوان بر شما

درود بزرگ وار.
بسیار عالی بود.

درود به ابوالفضل عزیز
احسنت و افرین قلمت سبز

اگر که سالهـاست نباریده باران به دشـت
برای شن ها از یاد لطیفش فسانه بخوان

درود بیکران بر جناب احمدی عزیز
زیبا و با احساس قلم زدید. از بین ابیات، بیت فوق یقه مرا گرفت. خیلی زیبا بود
قلمتان سبز

درود بر شما
زیبا بود
قلمتان‌مانا

سلام و درود
ایام تان بهاران

سلام و درود و خدا قوت،
به خواست خدا در حال گردآوری مجموعه ای از اشعار سروش سرایان گرامی هستیم و قصد داریم کتابی از نمونه های شعر سروش (به رایگان) منتشر کنیم.
تا کنون تقریبا سی یا چهل شاعر، همکاری کرده اند و حتی از تاجیکستان و افغانستان هم سرایندگانی به جمع
سروش سرایان پیوسته اند.
اگر شما هم سرایش یا سرایش هایی در شعر سروش دارید، لطفاً با پیام شخصی یا در آخرین فِرِسته ی این جانب بفرستید!
سروش هایی تقدیم تان:


سروش 1.
منّتی نیست مهربان جانان!

می کشم روی دوش، بار گران

عمری به خاطرتان

کاش می شد که می نشاندم کاش

روی آن گیسوان عشق افشان

بعدِ سرمستیِ هَماغوشی

بارِ

سنگینِ

جان.

سروش 2.

سروشی در مکتب ادبی نورگرایی

در ترافیک غصه های بلند

من سروش وصال می خوانم

در مسیر کمال می رانم

می دانم

سمت نارنج باغ، زمزم(،) اوست.

مکتب ادبی نورگرایی
(بطور خیلی خلاصه):

ترسیم طبیعت و سنت با قلم موی معنویت بر بوم پسامدرن

سروش 3.

عشق آمد‌‌‌‌‌؛ ترانه جاری شد
غزل عاشقانه جاری شد
و سروشی یگانه، جاری شد
دل من در سکوت چشمی ماند.

شعر سروش:
آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو
و تا حدود زیادی، جامع قالب های
دوبیتی، رباعی، مسمط، مستزاد، نیمایی، سه گانی، پریسکه و سپید.

سروش، گونه ای برای بهترین سرایش های کوتاه با تنوع فراوان و زیرگونه های بسیار است که تلاش می کند نگاهی نو و زبانی تازه را به سرایش درآورد.
در سروش معمولا همه یا بیش تر لَخت های غيرپایانی همقافیه اند اما لَخت پایانی بصورتی متفاوت می آید.

لطفا در گسترش این گونه ی تازه و توانمند، مددکار باشید!
فراوان سپاس

با سلامی گرم و با صدها درود
آمدم، خواندم من این زیبا سرود
مهر آن بر دل نشاندم همچو رود
آفرین بر شاعرش
======================
منتظر اورا که پاید دفترم
با حضورش بر نهد منت سرم
خواند او شعرم فزاید باورم
نقد هم سازد چه خوب
======================
یک ستارک چون که هستی، شاعری
یک ستارک گر به خواندن حاضری
کسری از آن سه که گوید قادری
برسرودن شعر ناب
======================
این سروشم مثل کارتی مشترک
راه جو بر هرگلی چون شاپرک
کو کشد بر هر سرودی نو سَرَک
گر دل آزارت شده گو برکَنَم
======================
* * *