مقام والاي مادر

ممنون از شاعر گرانقدر عرض ادب و ارادت

توفيقي ست حضور و اظهار لطف شما شاعر و اديب گرانقدر . . درودتان باد .

با توجه به كتب مقدس علي الخصوص قرآن كريم و روايات حضرات معصومين عليهما سلام :
عرش در واقع مرکز و جایگاه عینی و حقیقتی از حقایق هستی است که زمام تدبیر امور جهان با همه کثرت و تنوّع، در آنجا مجتمع و سامان یافته و از آنجا به سوی هستی صادر می شودو از اين منظر بسيار وسيعتر از بهشت موعود يا ابدي ست .
و اين ظرافت شاعر است كه جايگاه مادر را در عرش الهي بداند نه در بهشت وعده داده شده .
خلاصه اينكه : با اين ترسيم " عرش الهي" خود "فرشي "خواهد بود به گستره آفرينش و نه به معناي تلويحي آن يعني زمين .
درود و ارادت خدمت شاعر گرانمايه جناب آقاي سبكبار گرامي

بسیار سپاسگزارم از این لطف و مرحمت و ارائۀ این مطالب با ارزش. دقیقا سئوال بنده اینجاست که آیا ما مجاز به این ارتقای درجۀ مادر به طور اعم هستیم یا خیر. ونه مادر مقدس که برای ما حضرت فاطمه ( ع ) می باشد.ایشان فقط یک مادر خوب نیستند دختر بی نظیری هم هستند بانوی یکتایی نیز هستند همسر نمونه ای نیز هستند مومن بسیار نمونه ای هستند، بخاطر این که مقدس و معصوم هستند. به احترام و بزرگذاشت ایشان روزی را برای جبران زحمات مادران خودمان وقدردانی از آنها تعیین کرده ایم. نه این که درجات خارج از عرف و شرعی به همه مادران ببخشیم. که فرشِ عرش را زیر پای او بگسترانیم. حالا توضیحات شرعی به کنار در برداشت های روزمره و تجربیات تاریخی و با یک مراجعۀ ساده به دادگاه های اختلافات خانوادگی ما به چنین نتیجه ای می رسیم یا خیر. واهمه بنده اینست که از فرط اغراق در تعریف از مادر نقض غرض حاصل شود. اگر واقع بینانه نگاه کنیم که تعریف از مادر، مادر خودمان است نه همه مادران. چرا که در تجربیات عامه خود مادران با مادران دیگر همیشه در مقابله و نوعی کشاکش هستند. گفتن این که بهشت زیر پای مادران است نوعی تشویق مادران به انجام وظایف خودشان و ترغیب مردان و فرزندان برای حمایت و قدردانی از مادر خودشان است یا جنس زن به طور اعم. نه این که صِرف مادر بودن آن ها را روانه بهشت می کند. سئوال بنده از این منظر بود تا چه رسد به این که ما عرش الهی را زیر پای مادران بدانیم و این را به حساب ظرافت شاعر بگذاریم. جسارت بنده را ببخشید و این سخنان ذره ای از مهربانی و هنر شاعری جنابعالی کم نمی کند. باید توجه کنیم که هندۀ جگر خوار هم یک مادر بود. جایگاه او کجاست. و شاید هزاران شخصیت دینی و ادبی و تاریخی از این نوع داشته باشیم و همه مادر بودند. خود مادران باید توجه کنند که در مورد مادران دیگر چه تصور و اندیشه ای دارند. چگونه با آنها برخورد می کنند چگونه از قدرت مردان برای به حاشیه راندن مادرهای دیگر استفاده می کنند. این ها نکات مهمی هستند که زندگی اجتماعی ما را تحت تأثیر عمیق قرار می دهند.

درودي ديگر بر دوست عزيز و نكته سنجم و ساير عزيزان كه شايد پرسشي اينچنين در ذهن خويش دارند .
اما بعد .
آن چنان بالاست ارج و احترام مادران
گر به دقت بنگرى هر روز, روز مادر است
در میان گل واژه ها کم تر واژه اى را مى یابیم که زیباتر, مقدس تر و عمیق تر از گل واژه ((مادر)) باشد.
خداوند در آیاتی چند از جمله 63 سوره نساء، 151 سوره انعام و آیه 32 سوره اسراء، بر وجوب احسان و نیکی به والدین تاکید کرده است. احسان به پدر و مادر بارها از سوی خداوند سفارش شده است. (عنکبوت، آیه 8؛ لقمان، آیه 41 و نیز احقاف، آیه 51)
در حدیث دیگری آمده است که جوانی برای شرکت در جهاد، (آنجا که جهاد واجب عینی نبود) نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد. حضرت به او فرمود: «الک والدة؟»، قال: «نعم»، قال: فالزمها فان الجنه تحت قدمها. [۴]
(فرمود) آیا مادری داری؟ عرض کرد: «آری» فرمود: در خدمت مادرت باش که بهشت زیر پای مادران است.
"نراقی، مهدی بن ابی ذر، جامع السعادات، ج۲، ص۲۷۶."
با اين اوصاف واضح و مبرهن است كه بعضى از دانشمندان از این عبارت چنین استفاده کرده اند که اگر نیکى به پدر و مادر را سه بخش کنیم, دو بخش آن از آن مادر است.
در این جا مثالي ديگر عرض مي كنم از كلام قرآن مجيد از زبان حضرت عيسي مسيح ع كه به سخن درآمد و گفت: من بنده خدا هستم، خداى تعالى به من کتاب داد و مرا پیامبرى از پیامبران کرد و هر جا که باشم با برکتم کرد و مرا به نماز و زکات سفارش کرد، مادام که زنده باشم بر احسان به مادرم سفارش فرمود و مرا نه جبار کرد و نه شقى، و سلام بر من روزى که به دنیا آمدم و روزى که می میرم و روزى که زنده برمی خیزم. (سوره مریم، آیه ۲۷-۳۴).
كوتاه سخن اينكه منظور از مادر هرگز كسي نيست كه موجد و يا نوزادي بدنيا مي آورد كه با اين تعريف تمامي حيوانات نيز چنين مي كنند . فلذا مادر مقامي جهان شمول دارد كه در كتب آسماني ، سخنان دانشمندان و متكلمين و هر انسان صاحب كمالي عميقترين ، دقيقترين و زيباترين مفاهيم براي آن ذكر شده است كه در اين مجال نمي گنجد .
شايد اگر توفيقي باشد در اين باب مطلب يامقاله اي تقديم همه عزيزان خواهم كرد .

درود و عرض ادب و ارادت خدمت شاعر گرامي جناب آقاي مرادي عزيز .

درود و تشكر دوست شاعر بزرگوارم . قلم افكارتان بيكران

درود و ارادت دوست شاعر من . توفيقي ست حضور مباركتان در صفحه ادبي اينجانب .

عرض ادب و ارادت و تشكر هنرمند و شاعر گرانمايه .

ممنونم از شما شاعر عزيز عرض ادب و درود بسيار

درود شاعر عزيز و تشكر . شرمنده دير خدمت رسيدم . . قلم انديشه و گفتارتان پرتوان

نظر لطف و بزرگوارانه شماست شاعر گرانمايه . . درودتان باد

توفيقي ست حضور شما شاعر گرامي در محفل ادبي اينجانب . . درودتان باد .

درود و تشكر فراوان از شما شاعر گرامي و بزرگوار

درودتان باد گرامي .
1) مبرهن است كه برآيند گفتار ، پندار و كردار آدميست كه سرنوشت ساز مي باشد ، نه يكي و يا اكثريتي از هركدام .
2) وقتي مخاطب شما مفرد است آنگاه كه فقط خود ايشان مدنظر باشد مفرد مي آوريم اما وقتي كه مخاطب عام مي شود و روي صحبت با بشريت است جواز ترجمه جمع نيز صادر مي شود .
3) صدها و هزاران و حتي ميليونها اثر بسيار فاخر از برجسته ترين متفكران و متالمان در سرتاسر دنيا از ديرباز تا به امروز در باب شان و منزلت "مادر" به تمامي زبانها به رشته تحرير در آمده اند كه ماحصل تمامي آنها گوياي بي كرانگي ، جاودانگي و بي مثال بودن اين خلق شريف خداوندي در بي كران هستي و آفرينش ست .
4) اينكه مقام مادر فقط در حضرت زهراي مرضيه ع با تمام فضايلشان خلا صه شود قطعا حق مطلب را ادا نمي كند . مفهوم " مادر" فرا منطقه اي ، عام و جهان شمول ست .
5) خلاصه اينكه در توضيحات اينجانب به دوست عزيزمان ، در بيش از 20 سطر توضيحاتي از جوانب و زواياي مختلف تقديم شده است و قول داده ام كه در مطلبي ويژه به تشريح بيشتر آن بپردازم . اميد كه مابقي سطور نيز مطالعه گردند .
باز هم درود

متشکر از تشریحی که فرمودید

درود شاعر گرانقدرجناب آقاي سليمي ناحيه .
حقيقتش آنچه منظور اينجانب بود در شعر تقديم شده دقيقا بيان همان مطلبي است كه شما دوست انديشمند و بزرگوارم در يك سطر با دقت و زيبايي تمام بيان نموده ايد .
از شما بينهايت سپاسگزارم وخداوند بزرگ و كريم را شاكرم .

درود دوست عزيز و گرامي جناب آقاي افشاري . ممنونم از بابت حضور و اظهار محبت شما بزرگوار .

درود بسيار شاعر گرامي . عرض ادب و احترام