طعنه یِ خنجر…
دِگر اینگونه به من طعنه یِ خنجر نزنید
به بهایِ نفسم ضربه به حنجر نزنید
شهدِ گلهای مرا زهرِ زمان برده حراج
زیرِ گل بوته یِ من حلقه و چنبر نزنید
نفَسِ بی نفسی یخ زده در سینه یِ من
سخن از سوزِ زمستانِ مکرر نزنید
تکیه بر عقل و عمل زن ، نه به نیرنگ و دغل
به دغل هی سخن از طالع و اختر نزنید
روزگاران چو شب و شب چو درازایِ زمان
دگر اینجا سخن از صبحِ منوًر نزنید
گنج و گوهر همه در کیسه یِ تلبیسِ شماست
به هیاهو ، سخن از حیله یِ زرگر نزنید
چون کلاغی بِرباید زِ سرِ سفره پنیر
سنگِ نفرت به درِ لانه یِ کفتر نزنید
خونِ پاکِ شهدا صبح تر از صبح سپید
به تظاهر سخن از غنچه یِ پرپر نزنید
کربلا اسوه یِ رفتارِ تو در عشق و صفاست
محضِ رفتارِ ریا هر دهه بر سر نزنید
سخنِ مکر و ریا تان شده نقلِ همه کس
به ریا بر درتان پرچمِ حیدر نزنید
گر که شد بی خبر از یادِ خدا محفلتان
به دروغی سخن از وحشتِ محشر نزنید
قلب تان گر که سیه شد به خدا بی ثمر است
با سیه دل به ظواهر گل و عنبر نزنید
گر بگندد نفسی بویِ بد از آن نرود
هرچه گندیده به آن عطرِ معطًر نزنید
جانِ من دلزده ام از همه جا و همه کس
دگر اینجا سخن از یک ژنِ برتر نزنید
عِرقِ بی هموطنی ریشه زده در دلتان
بی وطن! هی سخن از عِرقِ به کشور نزنید
بخورید و ببَرید و بزنید و بکشید
این همه ظلم و دم از اسمِ پیمبر نزنید
بخورید و ببرید و فقط اینجا بِنَهید
وطنم را که به من ضربه یِ بدتر نزنید
تیرِ ظلم و جورتان در دلِ ما کینه زده
دگر این باره در این صاعقه سنگر نزنید
ناامیدت نکنم جان من ای هموطنم
با چنین غم سخن از اَندُهِ کمتر نزنید
ای دریغا که بگفتا به من این پیرِ خِرد
سخن از زاد و ولد در پیِ استر نزنید!
علی پیرانی شال(آرام)
زیبا بود 🌺🌺👏