بهانه زندگی

شبی به خواب میروم سحر جوانه میکنم
و باز زلف مختلت به دست شانه میکنم
تو عاشقانه میزنی نوای صبح را جرس
و من فضای خانه را پر از ترانه میکنم
دلم ز هر ترانه ای به سمت عرش میرود
به عرش کبریایی اش هوای خانه میکنم
چراغ خانه ام شدی به نور پاک روشنت
به جای مهر و ماه من تو را روانه میکنم
کسی سوال میکند بخاطر چه زنده ای؟
و من برای زندگی تو را بهانه میکنم