مرگ نیلوفر

ایستاده بود
در انقباض شانه های آب
آندم که ساقه ترد خیالش را
بر لایه های غریب رستن
آهسته هل میداد
و ناگزیر
از تعبیر یک رویای آشفته
بر چین های وهمی مرداب
دوار
می رقصید
و اندیشه های خیس را
از تارک تقدیر
خط میزد
ایستاده بود
آندم که
ته مانده های زندگی را
با سرفه یک در میان آب
بر بستر مسموم یک احساس
تف میکرد
و حسرت وار
گردونه را
بر گردن مهتاب می انداخت
با اعتبار بی دوام
دستهای سایه ای موهوم
آرام جان میداد
و چهره اش
تا واپسین دم
در نگاه تنگ آیینه
نیلوفری می کرد

(نیلوفر خلعت بری)

"نیلوفر آبی"