ترانه دوستی

روزی 
در پهنه این آسمان گرفته 
از ابرهای پوشالی  
سوار بر بال مرغان سرمست 
از امید آزادی 
بر فراز امواج ماسیده 
بر صخره های ایستاده 
آسوده از هجوم دزدان دریایی
تا ساحل پوشیده از 
صدفهای رنگارنگ
که در بستر ماسه های خیس 
آسوده میخندند
پرواز خواهم کرد
و از ژرفای تاریک شبهای سرد بی مهتاب
که دوخته شکاف روشنایی 
در امتداد انوار فانوسهای دریایی 
چون قایقی خسته
از سفرهای طوفانی
بر کرانه آشنای رهایی 
خواهم نشست.
و در نیزارهای امن
برای حواصیل های ارغوانی
ترانه دوستی خواهم خواند.

"نیلوفر آبی"