دل بیتاب

بی تو دل‌ آشوبم بی تاب و تبِ جنگ است
هر جمله بسی گویم جانا دل من تنگ‌ است
از عالم مستانه ای دوست بخوان از عشق
کاین موسم تنهایی یارا به دلم ننگ است
نظمی تو سرای ای عشق در پرده سرای دل
با تو غزل قلبم هم مکنت و هم رنگ است
زلف و خط و خال تو هر جمله کند مستم
در حیرت چشمانش جانا دل من هنگ است
خوش گفته بسی حافظ از پیر مغان عشق
بی خواجه شیرازی بیت و غزلم لَنگ است
خوان از دل شوریده تا گویم از این بزمش
بی موسم چشمانت یارا دل من سنگ است
آهنگ خوشی بر دل یارا تو بخوان از عشق
این نغمه ی شیدایی بر ساز دلم چنگ است
چون یوسف معصومی بیزارم از این شهوت
این دست بریدنها چون حیله و نیرنگ است
مدهوشم و در نوشم از شُرب لبت ای عشق
وز عصمت عرفانت هر جمله دلم منگ است
در ساعت شیدایی دل خواب نباشد دوست
نجوای شب عاشق بر نغمه ی دل زنگ است
این مجلس عرفانی در صحن و سرای عشق
غیبت ز من بیدل ای دوست بدان اَنگ است