اوهایم

«اوهایم» 

از دستهایت میترسم
هر کدام دهانی موّرب اند       خیره
بر ضریحهای بی امام زاده ام
نگذاشتی بمانم
در توّهمِ الذین انعم علیهم
و بیراهه هایم را نقاشی کنم همچنان      صراط المسقیم
میراننده ی منِ مرده، مؤمن ترین کافر،
 به سکون کشاندی           
گهواره ی  این پیرزن را
حالا به زبان مادری میپرسند اوهایم
«ماذا سنفعل 
انا و الف امرأه حیرانه فیّه
التی ما عِشنا حتّی الیوم»

 

____________________
پی نوشت: 
ترجمه ی «ماذا سنفعل 
انا و الف امرأه حیرانه فیّه
التی ما عِشنا حتّی الیوم»:
من و هزار زنِ سرگشته ی درونم که تا امروز زندگی نکرده ایم، چه کنیم؟