عشق جاوید

درود بزرگوار
گاهی انتخاب واژه هایی که سراینده بکار می برد
صرف نظر از نحوه چینش آنها
میتواند نوعی مهارت و چیره دستی ناشی از تجربه باشد
واژه هایی مانند بتان، وهم، بنیان، غار،دین، پیامبر، گناه، عشق( عارفانه) و از این قبیل
به سادگی بر کلک هر سراینده ای نمی نشینند
بسی تجربه و پختگی میخواهد تا شاعری به کمک این واژه ها
کسی را مخیر به سازندگی یا ویرانگری کند
«بتان وهم» آرایه بسیار زیبا و پر معنی است و گویای نسل جدیدی است
که اسیر اوهام مختلف روحی، اجتماعی، مجازی و غیره شده
و در واقع وهمیات خود را اگر نپرستد حد اقل معیار قضاوت و کنش
اجتماعی خویش قرار میدهد
سراینده برای رهایی از این مشکلات به حضرت عشق عرفا تمسک میجوید و بقیه قضایا
چنانچه اصل مطرح شده توسط اساتید و دوستان مانند جناب عزیزیان
و مانای خدابیامرز را در بگیریم که معتقدند هر شاعری دستخت خاص
خودرا دارد که توسط آن شناخته میشود
علت تبیین چنین دستخط زیبایی توسط این شاعر عزیز برای کمترین مشخص نیست
و اگر برایشان اشکال ندارد پاسخ قانع کننده بدهند

سلام آرمانم چقدر آگاهی الهی ام دلت برات تنگ شده بود .تو فراتر از حس پنجگانه فانی در من مکتوب شدی که دلم یا ذهنم ووو برات دلتنگ بشه خدا دلتنگ من بود برایت .ببخش هنوز واژه مناسبی حتی در برزخ به جای کلمه چندش آور من پیدا نشده....حتی ما هم نقص دارد . کاش بودی اما نه تو هستی تنها چندصدم فارنهایت از نفسهایت دور م داداشی بنویس آنقدر بنویس تا کلمه ها جان به سر شوند مهم نیست کسی بخواند یا نه بنویس بگذار پر شود کوره های کلمه سوزی هیتلر بنویس بزرگتر شو
دوست بدار من خود توام

غزل از دل بر آمده ای نوشتی قشنگ و آرمانی اگر چه کمی از ذهنت کمک گرفتی آخرش می رسی به همه دل تو میتوانی ای شاپرک مدار مهربانی