سخنی با او

سکوت شبروی پیمانه ام باش

به جان مستی ام، پروانه ام باش

که محفل باز و شب را هدیه دادم

رفیق بهترین بیگانه ام باش

به جای قلب خونم، آب لعل باش 

به خون آلوده ام، میخانه ام باش

ز مستی با حضورت گرم گرمم

بسی دیوانه ام من، تو هم دیوانه ام باش

ز رزقت سیرم و اکنون به اکنون

مرا مقدار این میل، تو آشپزخانه ام باش

کنارت در حفاظم، نمازم در نمازم

اگر چه اشتها دارم، تو میل چانه ام باش

بیار ساقی تو آبی بهر یارم

بریز در پای من، گلخانه ام باش

اگر چه میل من هضم پرستش

گهی میخانه ای، بت خانه هم باش

بیا ساقی دمی با ما نشستی

تو هم در آن ور دنیا، حضور خانه هم باش

اگر ره گم کنم، آموزگاری

دمی بر میل خود، برنامه ام باش

تو با من تا طریقت زنده هستی

میان مجلس و شبی در خانه هم باش