خدا نکند

روزی  مرا ز تو کنند سَوا ، خدا نکند

نشدنِ حاجتم روزی روا خدا نکند

تویی که آیینه و ایمان منی

تو بی من و، من بی تو بینوا خدا نکند

درد و هزار مرض است مرا عاقبت

نشنیدن راز من و، نشدن حاجتم روا خدا نکند

من از خدا طلبی می کنم تا کرمش

لبم سخنی آیدش ناروا خدا نکند

دانم هر مرضم دوا می کند خدا

ناید روزی که مرضم شود بی دوا خدا نکند

نیمم به او وصل، نیم دیگرم به عترت حق

بین خدا و عالمش روزی شوم سَوا خدا نکند

ناید به ما چون ظلم و جور شیطانی

 مردم بگویند که مرا، لعنت شده روا خدا نکند

هر کس شهود مجلس خویش و، خدا شاهد اوست

همه را گواهی هست، شاید مرا بی گواه خدا نکند

مسکینم و بر فقرا، عشق و قدرتی دارم

زین مال و زر، خارج کند مرا از این هوا خدا نکند

گویم عشق کربلا و نجف، حاصل جان من است

روزی اگر شوم خارج از نینوا خدا نکند

گر نفس و عیش و نوش عالم به آدمی روی کرد

آیا که من شوم حاصل هوس و هوا خدا نکند