کالبد اثیری امیدی زنده

آی ای حس جوشنده
مرا سینه خیز به کجا میبری
آنجای ذهنم 
میدان  مین است
جنگ است
آری 
و اینجا
 کالبدهای بیجان امید را  بی کفن در راه میبینم

آی ای حس جوشنده مرا سینه خیز به کجا میبری
 
و تو میدانی
سالیانیست
فلج افسردگی دارم 
ولی چگونه است 
اینک نمیدانم
که  از شفای یاد گرمای دستان کدامین یار
اکنون سینه خیز  میروم
آی ای حس جوشنده مرا سینه خیز به کجا میبری
اینجا میدان مین است
و جایش  در ذهنم چون روز روشن است
با اینکه خورشید آسمان
 در این سالیان 
از شب تاریکتر است
و چرا با من زمزمه میکنی
که کارناوالی از نور
در میدان مین
برای عبورت در پیش است
و قرار است 
کالبد اثیری امیدی زنده شوی