دیدار

« . . .
آینه در آینه چشمان ماست
لحظه ی رویایی دیدار ماست
پلک نزن ... چشم خمار و ترم
تاب بیاور ... که رُخَش جان ماست
. . . »
سلام خانم سودابه حسن پور سروده ای زیباست که می تواند و استعداد آن را دارد که ادامه یافته و به سرودۀ بلندی تبدیل شود. ورودی بسیار خیال بر انگیز از روبروئی و دیدار دو دلدار. یکی از خواص اصلی قرار گرفتن آینه در برابر آینه اینست که بینهایت تصویر در هر دو آینه ایجاد می شود از شیئی که در وسط این دو واقع شود بصورت تابش و بازتاب.
توصیف سحر انگیزی از عشق انسانی. اگر این تقابل نباشد عشقی وجود ندارد و حداکثر یک علاقه یکطرفه موجود است. شاید در نظر اول فکر کنیم که یکی از طرفین و یا هر دوتایشان برترین و زیباترین موجودات روی زمین هستند و بهمین خاطر علقۀ عاشقانه ایجاد می شود. در صورتی که چنین موجوداتی در زندگی واقعی وجود ندارد. پایه اصلی عشق اینست که اگر عاشق از معشوق بپرسد که چرا عاشق من هستی پاسخی نداشته باشدمگر این که چون تو عاشق من هستی . و اگر معشوق از عاشق بپرسد که چرا من عاشق تو هستم پاسخ این باشد که چون من عاشق تو هستم . و این سئوال و جواب تا بینهایت ادامه دارد. یعنی آینه در مقابل آینه و شیئی که تصویرش در هر دو نمایان می شود عشق است. توصیفی بسیار زیبا از عشق دو طرفه.بیت دوم هم قابل توجه است اما شاید بجای آن می شد ادامه صحنه آینه در مقابل آینه را ادامه داد و بیت دوم را با یک بیت مناسب اولی همراه ساخت در یک سرودۀ بلند. داخل گیومه بگویم که من هم با نظر سیاوش آزاد که فعلا غایب است و دلم برایش تنگ شد موافقم. سیاوش مثل یک نسیم بود سئوال می کرد کسی را نمی رنجانید و بحث سقراطی راه می انداخت . یادش بخیر . بجای آن سه نقطه می توان از علامت تعجب استفاده کرد که تأکیدی باشد بر مخاطب بودن چشم . عذر خواهی می کنم بنده انگاره خودم را پیش استادان مطرح می کنم تا آن ها را به اصلاح نظراتم ترغیب نمایم که مبتدی هستم و در «آخر راه».