دختر ایام

دختر ایام
پرده‎ها در دل شیشه، سر به سر شده
اتاق‌ها مسکوت، کلکین‌ها مکَّدر شده
دختر ایام با سوگ هم‌سفر شده
دیده به دیوار، عقرب به کاسه‎ی سر شده
کتاب‌هاش به تهکو سیاه زیر و زبر شده
ای وای! دلم پر پر شده!
گونه‌هایش به زیر برقع آبی، تر شده
دفتر صدهزار رویاش خاکستر شده
در این‌جا فرزند دختر، درد سر شده
کاشانه‌ی دل هر زن، زیر و زبر شده
دیده‌ها به دیده‌ حقوق بشر شده
تویتر، فیس و انیستا منبع خبر شده
وای! دلم پر پر شده!
در کدام تاریخ، در کدامین سرزمینی
بچه‌هایش بسته به بال هیلی‌کوبتر شده
خارج شدن ناموس از منزل زیر نظر شده
  وضو و طهارت به امر  سر لشکر شده
مادر امید هر زن با خاک هم‌بستر شده
وای! دلم پر پر شده!
برای دختر، اتاق تاریک ارَّه‎ی دو سر شده
تشک و بالشت به دست و پایش، ویلچر شده
رویاهایش، بسته به پای کبوتر شده
ای خدا! این تحریم‌ها بر ملک باختر شده!
ای وای! دلم پر پر شده!
پیراهن مکتبش در میخ مُفَّسر شده
قدم‌های مکتبی دختر،  سنگ آجر شده
چهره‎ی خانم معلم مفقودالاثر شده
ای وای! دلم پر پر شده!
شیشه‎های چهار گوش tv خمیده با چادر شده
تلاوت قرآن به دوش هر گذر و ره‌گذر شده
  اهانت انگشت بر چادر سفید یک دختر شده
تمام لحظه‌ها مبدل به اعلام خطر شده
واسکت و ناتراشیده مویی، تاج بر سَر شده
ای وای! دلم پر پر شده!
به جای سفید پیراهن و پتلونِ برادرم
دستار و موی چرکینش لباس فاخر شده
مشاطه‌گرِ، بی‎خیال اصلاحِ سر شده
و این دختر، برای پدرش زنگ خطر شده
ز آغاز تا انجام، در این سرای مرگ
زنده‎زنی را گور کردن کار گوره‎خر شده
ای وای! دلم پر پر شده!