تنبیهِ دل

به نام خداوندی که انسان را برتری دارد
به خلق زیبا نگاری با نام آدم 

داده ام قلم را به دست دل
تا نباشم نزد خداوندم خجل
اوست که داده به دستم این مَحمِل
تا شوم فارغ از افکار مُهمل

دیرپایی ست که خود را داخل در عرصه ی پیکاری کرده ام تا برتری های ذاتی ام را که خالق مهربانم برای خلقش ساعتها و روزهای زیادی را صرف نمود تا با هنرمندی تمام به زیباترین شکل ممکن پی ریزی کند را منعکس گر باشم و اینگونه بیشتر شاکر و سپاسگزار مهربانی های پروردگارم باشم و در این راه تواضع را پیشه ی راه کردم تا قلمی را یاری گر خویش سازم تا برایم به زیباترین شکل جولان دهد ولیکن گویی در این انتخاب ، افراط گونه برخورد نمودم و از این باب از خداوندم عذر تقصیر میخواهم که بنده اش را حقیر نموده و آن را به قلمی محتاج و محدود نمودم که شاید این نیز از همان نیرنگ های ابلیس گونه باشد که سعی کرده تا چشم مرا از آن سرچشمه ی جوشانِ بخشندگی دور گرداند و به قلمی محدودم کند تا مرا از مهربانم که جانِ شیرینم عنایت فرموده دور سازد تا منتِ قلمی بی جان را کشیده که به مددم بیاید ، و حال که دست آن ابلیس ملعون برایم رو شد باید که خود را مجازات کنم به پرهیز از نوشتن، بی شک این بهترین و سخت ترین شکنجه برای دلم و احساسم خواهد بود که عمری را در ظلالت به سر می بردند و منت قلمی را می کشیدند که خود مخلوق بوده ، همانا شاید این انزوا و روزه ی سکوت برای دل و احساسم سخت و جانکاه باشد ولی یقین دارم این تنبیه، این دو را سر جایشان می نشاند و آنها را سر عقل می آورد که در محضرِ خدا به غیرِ خدا تمسک نجویند ،قریب به یقین بعد از این شکنجه دل و احساسم ،متبلورانه پرداخت خواهند شد و الماس گونه خود را نمایان خواهند ساخت تا هم نمایانگر شفافیت و زلالی باشند و هم نمود سرسختی و زیبایی ، بی شک بعد از این پرداخت ورق بر می گردد و این بار این قلم خواهد بود که منت من را خواهد کشید تا از او در این عرصه کار بکشم چرا که همگان میدانند الماس چنان سخت است که روی همه چیز خط می اندازد و ردش را به جای می گذارد ، پس گاهِ منت کشیِ قلم دور نیست که بیاید و با تضرع از الماس قلب و احساسم ملتمسانه تقاضای همیاری نماید تا به کمکش روند تا به آن کربنِ نرم درونش خواص الماس ببخشند تا رد نوشته هایش را بر قلب تاریخ حَک کند .
امید که به زودی این مهم حاصل شود و خداوند توبه ی دل و احساسم را بپذیرد و شهدِ گوارای بندگی را بیش از پیش به کامِ دلم بچشاند و مرا از در راه ماندگان قرارم ندهد که دمی دور ماندن از این مسیر مرا به خاکستری بدل خواهد کرد که باد هم مرا با خودش خواهد برد.

آمین یا رب العالمین