مَهدی ِ صاحب زمان با نینوا گوید سخن ..
نوحه پَردازِ سرِ درنیزه ی صدچاک تن
"وامحمّد" گو ز داغِ دل شده چون بی نَفَس
اشک را باران کند پای گُلِ "خونین بدن"
از مسیرِ سامرا تا کربلای منتظِر ...
راه پیمایَد به شوقِ دیدنِ "دور از وطن"
قرن ها دردِ یَتیمی..قلب و جانش را فشرد
هر محرّم می رود پیشِ عزیزِ بی کفن
زائرِ کوی حسینی ... طائرِ عرشِ بقا
بیرقِ عبّاس در دستش ، دلش بی خویشتن
تاستونِ عشق : ( هزار وچارصد و پنجاه و دو)
سر ز پا نشناسد آن یعقوبِ چَشمَش پیرهن
ذکرِ "محبوبی حسین" آغشته لب دارد مُدام
آهِ جانکاهَش به یادِ خیزران کوبِ دَهَن ..
شرحِ داغِ یک شهیدِ کمتر از شش ماهه عمر...
طعنه ها بر صبرِ ایّوبی زده...حرفش نزن
فکرِ هفتاد و دو پَرپَر لاله ی کوهِ بَلا...
بُغضِ سنگینی ست برکولِ گلویَش صف شکن
افکنَد تیرِ عطش سرهنگِ خورشیدِ جنون
شبنمان ِ آه لغزد از جَبینِ نسترن....
چون رسد بردرگهِ مقصود...گریان ایستد
واله ی برقِ نگاهش ، چشمِ آهوی خُتَن
موجِ اقیانوسِ این تب برسر و رویَش زَنَد
آیه ی سُرخِ تَبارَک (یاحسین) خوان انجمن
بسیار زیبا
در پناه حسین شهید
درودها
زیبا بود .