نفس را مرگ برد اما ، نشد تعـــــــــطیل عشق ِ تو

منم   هم درد ِ آن  مــــــرغ  ِ غزلخوان  ِ  شبانگاهی

 نمانده  در بساط عاشـــــــــــــــقی هایم ،  بـجز آهی

به پای دلبری ها   باختم عمر ِ گرانســـــــــــــــــنگم   

  دگرای چرخ غارتگر، تو از جانم چه می خـواهی

میان ِ شهرِ مجنونان  عاشق  ، شـــــــــهره  ِ   شهرم    

 نیازی نیست کامل کردن  ِ فرم نــــــــــــظر خواهی

اگر نامت غزل بانو  زشـــــــــــــعر خویش بر گیرم  

 یقین دارم  نمی ارزد ، غزلهایم  به یک شــــــــاهی 

چه باکم  روزگارم را به یغما برده تاریــــــــــــــکی   

 که بر بام بلند شب  ، تو رخشان تر زصـــــد ماهی  

کجا فرهاد  بتواند به گـــــــــــــــــــرد من رسد  آخر     

 که نائل گشته مجنونت   ، به مـــــــــرز آیت اللهی

بنامت کرده ام ششدانگ دل در دفــــــــــــــتر شعرم 

محال است در وفاداری کنم یک لحظه  کـــــوتاهی   

قمار زندگی را باختم ،  امــــــــــــــــــــا نی ام نادم 

 که نشنیدم  به غیر عشق ، از دل حـرف بی راهی

نفس را مرگ برد اما ، نشد تعـــــــــطیل عشق ِ تو 

 بخوان اشعار و یادی کن ، ازاین فرهاد گــهگاهی