قمارستان

سلام بر شعر دوستان
نقد اثر استاد ،توسط شاگرد چه حکمی دارد؟!
اگر به قصد آموختن و حظ و کیف روحانی باشد مانعی ندارد.
بنده با این فتوا به نقد اثر استاد نازنین جناب کهنگی میپردازم که به هیچ وجه در قدّ و قواره ی نقد ،به آن معنا که در دیدگاه عمومی مرسوم است نیستم.
روایت غم در ادبیات ما به گمانم با کیفیت و کمیتی بسیار بالاتر نسبت به شادی در حرکت بوده و هست و رد پای آنرا احتمالا میشود در روان شناسی ما ایرانیان جستجو کرد.
هر چند ابیات و اشعار فرخنده حالِ با کیفیت هم در شعر فارسی کم نیست
لعلست یا لبانت،قندست یا دهانت!
تا در برت نگیرم،نیکم یقین نباشد!!!
سرشار از شیطنت و زیبایی( استاد سخن سعدی)
منتها تمایز غم در مفهوم عام و غمِ روایت شده توسط شاعران چیره دست در میزان درک و شناختِ عنصر غم است،که نتیجه درک عمیق تر و آنالیز خویشتن میباشد.
چنانچه ملاحظه میفرمایید استاد واسع ،ردیف " اغراق نیست" را برای غزل ۷ بیتی خود انتخاب کرده اند که این نتیجه ی واکاوی غم در ناخودآگاه ،شناخت آن،و آوردنش به خود آگاه شاعر توسط یک ذهن هنرمند است.شاعر به آنچه میگوید احاطه دارد و آنرا اگزجره و اغراق شده نمیداند،چون نیازی هم به آن ندارد.یار را از خاطر پاک کرده و مایل به برگرداندنش هم نیست.بدنبال یاری از جنس خویش با همان درک عمیق میگردد.
راوی با همین رویه داستانش را تا به آخر به پیش میبرد.غمی شاعرانه را بما تزریق میکند بدون آنکه احساس کنیم روایت تصنعی و ساختگیست.
نکته بسیار مهم!
نوع خوانش مصرع های زوج در فهم و دریافتِ نهایت زیبایی روایت شاعر بسیار موثر است.با فرمولِ خوانشِ مصرع اول تمام مصرع های زوج را بخوانید و غرق در لذت روایت شوید.
شما را دعوت میکنم به خواندن این غزل زیبا که دریابید یک ذهن خلاق چگونه مابین خاطر،شاعر،قاصر،فاخر،نادر،کافر،شاکر و حاضر پیوند روایی برقرار کرده و قصه ی خود را هنرمندانه به پیش میبرد.
از اساتیدی همچون جناب اخباری ،جناب غرب،جناب کهنگی و دیگر عزیزان که ما را از نعمت سروده های خود محروم نمیکنند سپاسگزارم🙏