جوانمردا

چه بد مستی جوانمردا که عشقت رنگ بی رنگی ندارد گاه گاهی به رنجوری نه همدردی! به مشتاقی نه همراهی! دلت لبریز می گردد چرا گاهی با نگاهی گهی با حسرت و آهی غمت آلوده ی درد است نگاهت تا کجای این شب تاریک حریف عشوه های این دل تنهای شب گرد است ؟ بگو با من حریفا هان هماوردا دلت مردا دل آشوب شب زلف چه بیدردی است ؟ غم مردم جوانمردی است ! فرید آزادبخت