روح درگیر

یک نفر که آشنا با روح و احساس منست
دست تقدیرم گرفته ،مات و تنها می برد
سلام حضرت استادم بسیار خوشحالم که اولین خواننده رقص قلم زیبایتان بودم دست مریزاد دارید

درود بر شما.گمان کنم این اولین شعریست که من از شما در سایت خوانده ام.اگر قبلا هم بوده یادم نیست.روایتتان روایت شیرینیست و زاویه ی نگاهتان جالب.
جسارتا شروعتان محکم و گیرا نیست،با توجه به قافیه ی تک حرفی که دارید ( الف) بنظر میرسد اگر هر دو قافیه ی مطلع کلمات ۴ حرفی باشند و در یک راستا از نظر ادا و خوانش احتمالا نتیجه ی دلچسب تری حاصل شود ،هر چند با( یک نفر دارد ) هم نتوانستم دوست و رفیق بمانم!
مصرع ( مثل یک کودک مرا اینجا و آنجا میبرد) بسیار شیرین و قابل لمس است👏
در بیت چهارم(کوه) بدرستی و هنرمندانه به بازی گرفته شده ولی(کاه) به گمانم نه! مثلا در ذهنم میچرخد که : کوهی از دلواپسی را از روی شانه ی من بر میدارد و آنرا مثل کاه کرده به صحرا میبرد یا مفهومی شبیه به این!
تا همین جا هم بیش از حدم جسارت کردم و پیشاپیش عذر خواهی میکنم🙏

سلام.شعری شیرین بود

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

درود استاد بانوی گرامی
به شعر ناب خوش برگشتید
سروده زیبایی را هدیه آوردید
حضورتان پر مهرتان موجب مسرت و دلگرمی است

درود بر شما
زیبا بود

قلمتان نویسا

سلام نجمه بانو عزیزخواهرم


🌷عید میلاد امام رضا(ع) برشما مبارک🌷

زیبا و معناپرور سرودید زنده باشید


آمده روشن کند دنیای من از تیرگی
هر چه طوفان بوده در ذهنم ، (به یغما) می برد


طوفان با یغما قشنگ تر نبود؟

البته صلاح مملکت خویش خسروان دانند


چه خوب که دوباره درسایت حضور ارزشمندتان را داریم
منتظر غزل دلسروده ی ناب بعدی تانم بانوجان

درود
میلاد هشتمین اختر آسمان امامت آقا على بن موسى الرضا ، ماواى دل‏شکستگان و تکیه‏گاه درماندگان
بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد

درودها بانو زیبا سروده‌اید
خوشحالم دوباره از شما سروده‌ای خواندنم
موفق باشید

سلام و ادب بانو طوسی گرانمهر
به یاد دارم اشعار محکمتری از شما خوانده ام
با احترام

سلام، دلنشین و زیباست

ســــــــــــــــــــــــــــلام ........ گرامی

دستمریزاد.

سلام و ادب خدمت بانو طوسی
همان بانوی بزرگوار که چندی پیشتر در صفحه ی سید خدا ما را شست و پهن کرد و رفت...
خوش آمدید بانوی بزدگوار
امید که دلسوز بیدل را بخشیده باشید
موفق باشید

شعر زیبایی بود بانو
به یاد این ترانه افتادم:

کسی آمد که حرف عشق را با ما زد
دل ترسوی ما هم دل به دریا زد
به یک دریای توفانی
دل ما رفته مهمانی
چه دور ساحلش
از دور پیدا نیست
یک عمری راه و در قدرت ما نیست
باید پارو نزد وا داد
باید دل رو به دریا داد
خودش میبردت هرجا دلش خواست
به هرجا برد بدون ساحل همونجاست

سپاس از شما وحال خوب سروده تان

درود بر شما بانوی نازنین
بسیار زیبا
نویسا وماندگار قلمتان

سلام و درود بانو طوسی گرامی
غزل زیبایی سرودید
پاینده باشید

درود برشما
بسیار عالی

درود بر شما
زیبا بودولی جسارتا متوجه نشدم از این حال راضی هستید یا نگران اصلا خوشحال از این بردن و رفتن هستید و با اختیار اتفاق می افتد یا با اجبار

احسنت ، استاد بانو ،تینا

درود فراوان بر استاد بانو مهربان طوسی بزرگوار
مثل همیشه
بسیار
زیبا
بود

درود مجدد بانو طوسی بزرگمهر
واقعا ممنون از روحیه ی بالای نقدپذیری تان
زنده باد

سلام و درود بانوی گرامی
زیبا سرودید
در پناه حق

درودها بانوی عزیزم
بسیار زیباست
قلمتان توانا

درود بانوی گرامی و ارجمند

زیبا سروده‌ای بود
درود بیکران و دستمریزاد

با سلام زیبا بود بانو 2

بسیار زیبا

درودها





⚘⚘⚘⚘⚘⚘

سلام و درود
لحظه هایتان پر از نور معرفت

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود
فرهیخته ی گرانقدر،
لطفاً در صورتی که شعر پیشرو و مکتب ادبی نورگرایی را، می پسندید و آن را شایان گسترش می دانید،
با سرایش و نگارش در آن و یا هرطور که شایسته می دانید، در پربارتر شدن این شیوه و مکتب بومی ارجمند، مددکار باشید!
(توضيحات و نمونه های بیش تر در نوشته ها و سروده های بنده، قابل جستجوست)
نمونه هایی از شعر پیشرو در مکتب نورگرایی

1. در گونه ی سه گانی:

پشت آسمانخراش های انتهای شهر/
آنچه دلگشای هر سواره و پیاده ای ست/
کشتزار باصفای ساده ای ست.//


2. در گونه ی سروش:


والقرآن الحکیم/
بارش نور از هوای کریم/
پای رستاق و قلب پایتخت، مقیم/
در گلاب شهود.//

3- در گونه ی سه گلشن:

“آیینِ مهر از گلشن آموزیم!

جان را بیافروزیم!”

باید بپرسی حال شیدای غزل ها را

باید بدانی در مسائل، راه حل ها را

بی عشق ماندن، کار این دل های نازک نیست

زیرک نمی پرسد دوباره مُستدل ها را

با چتربازان، دوست دارم هم سفر باشم

تا بنگرم با چشم عاشق هم غزل ها را

تالاب ها از رقص باران، عکس می گیرند

نیلوفر آبی، غزلپرداز

در خاطر من ثبت رسمی کن محل ها را

بوسیدن چشمان عاشق، رسم خوبی بود

خود جمع می کرد از قبیله، مُبتذل ها را

این برج ها، معراجِ نادانیِّ فرعون اند

آخر! کلانشهرِ گُسَل! بشنو مَثَل ها را

“وقتی بَدَل ها را به دل، آرایه می سازی

عکس العمل ها را چرا محکوم می سازی؟!

حیف است اگر شعرِ تماشا را نپردازی.”

محمدعلی_رضاپور(مهدی)

درود ها

درود برشما
باریکلا بانو
‌خیلی خیلی خیلی کیف کردم
قدرت واژه هایتان رقصشان ،روح درگیرمراباخودبهد بالا می برد

سلام و درود بانو جان
و درود بر قلمی که برای قلبی بنویسد
و ستمی را به رخ دنیا بکشد .

دوردبرشما زیبابود بانو 🌻🌺🌻🌺🌻🌺🌻
🌹⚘️🪻🌹🌸🌸
🪻🪻🪻🌹🌹
⚘️⚘️⚘️⚘️
🌺🌺🌺
🌻🌻
❤️