پست های وبلاگ

چهل سالگی...

دیگر نمید‌وم راه میروم آسمان بزرگتر از دید من است من بزرگ بودم و دنیا کوچک و حالا همه چیز عوض شده است.

.دلم میخواهد بنشینم و یک دل سیر به آسمانی که تا حالا ندیدمش نگاه کنم آبی مثل دریا...

نمیدانم حال شما هم مثل حال من است یا نه، شما هم زندگی را جاده ای بی سر و ته حساب می‌کردید و فقط میدویدید و حالا میخواهید جایی آرام بنشینید.

چهل سال نبودم و حالا هستم اما...

حالا هستم ولی ...

چهل سال پیش آمدم و حالا در نیمه این راه دراز پایی ندارم دلم میخواهد هم بروم هم بمانم ولی نمیشود،نمیشود که نمیشود

کاش میشد برگشت و آسمان ندیده را دید.کاش میشد ..چقدر با این ای کاش ها کلنجار میروم ،ای کاش ها روی دلم تلنبار شده اند و من نای حرف زدن ندارم شما چطور شما هم دلتان میخواست هنوز هم با عروسکهای تان بازی کنید .هنوز هم دلتان میخواهید پاهایتان را در آب جوب رها کنید و به درختان لبخند بزنید

دلتان میخواهد به جای دوپا چهار پا داشتید و یا مثل یک پرنده بال داشتید 

من که دلم میخواهد شما چطور...