باورها نقشِ اساسی و کلیدی و بسیار مهمّی را در زندگیِ انسان ایفا می کنند و تأثیراتِ آنها حتّی در کوچکترین واکنش هایِ یک فرد قابلِ درک و مشاهده می باشد.
به نظر بنده واکنش هایِ هر فرد ، چه خودآگاهانه و یا ناخودآگاهانه و حتّی در شرایطِ خاص برخواسته از باورهایِ بنیادی و معرّفِ دورن مایه یِ واقعیِ ذهنیّت و نیز چکیده یِ آنچیزی است که در بایگانیِ آگاهیِ اشخاص نهفته شده است.
آدمی در واکنش به هر عمل و نیز در مواجهه با هر مسئله ای عکس العمل و یا کاری را به معرضِ ظهور می رساند که از آگاهیِ او (آگاهیِ درک شده یا آنچه از تاریخ و فرهنگ تأثیر گرفته و گاهی کورکورانه در بایگانیِ یک فرد نهاینه و مورد استفاده واقع می شود.) در آن زمینه سرچشمه گرفته است.
مجموعه ای از آگاهی ها هنگامی که به هر شکل از سویِ انسان پذیرفته می گردد و موردِ کاربردِ ابزاری و راهبردی قرار می گیرد شخصیّتِ یک فرد را شکل داده و دیدگاهِ او را مشخّص و خط و سیر و ماهیّتِ او را معلوم و معرّفی می نماید.
اصولاً باورها از مجموعه آگاهی هایی آفریده می شوند که به طرقِ مختلف در عرصه یِ زندگی بر سرِ راهِ انسان قرار گرفته و از سویِ فرد پذیرفته شده و ذهنِ او را اشغال نموده اند.
اهمیّتِ آگاهی در زندگیِ انسان آنقدر بزرگ و اساسی است که فرد بدونِ داشتنِ این وسیله یِ راهبردی نمی داند و بالطبع نمی تواند و اکنشِ درست و به جائی را در قبالِ وقایعِ مختلفِ زندگی از خود بروز دهد.
هر فرد بدونِ آگاهیِ روشن و شناخته شده می تواند تبدیل به برده ای گشته و در خدمت و موردِ سوءِ استفاده و استثمارِ اهداف و مقاصدِ انسان هایِ دیگر در زمینه هایِ مختلف قرار گیرد.
یک کودکِ خردسال هر گز نمی داند حیوانی مثلِ شیرِ تا چه اندازه برایِ او خطرناک و زیان بار است و ممکن است موجبِ نابودیِ او گردد ، همین علّت ، یعنی ناآگاهی است که باعث می شود بی هیچ ترسی با دیدنش سویش رود تا با آن بازی کند.
همین دلایل کافی است انسان قانع شود و دریابد تا چه اندازه در قبالِ باور هایی که در بایگانیِ ذهنیش ذخیره می نماید مسئول بوده و باید نهایتِ دقّت را در این زمینه از خود بروز دهد.
باورها در واقع می بایست همچون پادزهری باشند که هنگامِ خطر و یا بروز و نفوذِ عواملِ مخرّب و آسیب رسان و منحرف کننده به دفاع از حریمِ وجودیِ انسان برآیند و او را در موقعیّتِ ایده آل و مطلوب قرار دهند.
آگاهی ها می تواند تجربی بوده و در رویارویی با مسائل و مواردِ مختلف کسب شود و یا تئوری و از طریقِ قوّه یِ اداراک و با تحلیلِ خرد از مشاهده یِ تجربیاتِ دیگران حاصل گردد.
خطرناک ترین نوعِ جهل به نظرِ بنده ، استفاده از مفاهیم و معانی و مضامین و باورهایِ مجهولِ پذیرفته شده به وسیله یِ انسان با نامِ آگاهی است بدونِ آنکه در موردِ آنان شناخت و آشناییِ روشنی داشته باشد.
مفاهیم ، مضامین و باورهائی که درک و فهمِ شان میسُر و ممکن نبوده و اعتمادِ کورکورانه با هر دست مایه و دلیل و توجیهی به شخص و یا یک تفکر و هر چیزِ دیگری دلیلِ پذیرفتن و قرار دادنِ شان در رأسِ امور می باشد.
از نظرِ بنده آگاهی باید دارایِ شاخصه هایِ درستی بوده و انسان بهتر اینکه معیارِ روشنی برایِ آنچه تصمیم به پذیرش آن دارد داشته باشد.
نتیجه :
1- آگاهی باید مستند ، مدلّل و مبتنی بر مدرکِ روشن و قابلِ مشاهده باشد.
2- آگاهی باید قابلِ بررسی و مطالعه و تجزیه و تحلیل باشد.
3- آگاهی باید منطقی ، خردپذیر ، عقلانی ، شفاف و قابلِ ادراک و نیز اثبات باشد.
4- آگاهی باید همانندِ نوری در تاریکی رهگشایِ پیشرفت و رشد و ترقّی و بالندگی و شکوفائی باشد.
5- آگاهی باید مبتنی بر نیکوئی و زیبایی و در راستایِ اصولِ انسانی و اخلاقی ، مطابق با مکتبِ راستی یعنی آنچه امنیّتِ روانی و در نتیجه آرامشِ قلبیِ فرد را تأمین و سعادت و کامروائیِ او را تضمین می نماید باشد.
6- آگاهی باید منجر به فایده و سودِ سرشار گشته و نتیجه و حاصلی شایانِ توجّه و همه جانبه را چه در حیطه یِ فردی و چه اجتماعی و چه در محیطِ زیست رقم زند.
7- آگاهی باید ایمنی و سلامتیِ فرد را در هر شرایط و موقعیّتی تأمین نماید ، آنگونه که آسیب و زیان و رنج و ضررِ کمتری تا حدِّ ممکن اندک و قابلِ تحمّل را به شخص وارد نماید.
8- آگاهی باید دارایِ ویژگی هائی باشد که موجبِ خسارت و نیز آسیب و زیانِ افراد و نیز تأدی به زندگیِ شخصی و حریمِ خصوصیِ آنان نگردد.
9- آگاهی باید منجر به صلح و دوستی و بهزیستی و بهروزیِ و سببِ پیوستگی و گسترشِ عشق و محبّتِ بی قید و شرط گردد و در نهایت آدمی را سویِ زندگی و همزیستیِ مسالمت آمیز بر پایه یِ احترام و درکِ متقابل هدایت نماید.
*- لطفاً برای تکمیلِ نتیجه اگر مواردِ دیگری به نظرِ شما می آید آن را برایِ ارتقاعِ سطحِ آگاهیِ بنده در این مورد بیان و به این بندها اضافه نمایید.
ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری :
|
|
|
|
| 
ارسال پیام خصوصی
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
عارف افشاری (جاوید الف) 
البته این نظر همان نظریه ناهشیار فروید است که شخصیت انسان را تشبیه به کوه یخ می کند....
البته با احترام فراوان رفتارگراها و انسان گراها این نظریه را نقد گرده اند و نیز شاگرد ارشد ایشان (یونگ)نیز در نهایت این نظریه را نپذیرفت و رد کرد....
ضمنا به نظر بنده این نظریه به جبرگرایی منتهی میشود که خود جای بحث علمی فراوان دارد...