پست های وبلاگ

سلام

 

خیلی کلیشه ای شده نوشتن از بی هنری یک مشت هنرمند ولی امروز خلاف ان را میخواهم بنویسم.در دنیای مجازی زیاد هنرمندان را دنبال نمیکنم چون نه اهل تماشای فیلم ایرانی هستم و نه انقدرها به هنرمندان ایرانی ارادت دارم شاید هم از کم سعادتی این بنده ی حقیر است اما به دلیل علاقه به صدای اقای محسن چاوشی این هنرمند را دنبال میکنم نمیدانم چند نفرتان پیج اقای چاوشی را دیده اید اما این روزها که خیلی ها مشغول بر سر و صورت زدن بودند این هنرمند عزیز کشورمان هزینه ازادی چندین زندانی را جمع اوری کردند و این عزیزان را به کانون گرم خانواده شان برگرداندند.من واقعا به اینکه طرفدار چنین هنرمندی هستم افتخار میکنم.و امیدوارم در سایه ی محبت یزدان عمری طولانی و پر از سلامت و شادی داشته باشند .

 

این صحنه ها را که میبینم این محبت ها این فداکاری ها این تلاش ها این انسانیت خرج کردن ها باعث میشود اشک در چشمانم جمع شود خیلی وقتها بلند بلند گریه میکنم اما اشک شوق اشک حضور انسانیت.

 

اینکه هنوز هستند انسانهایی که مهربانی بلدند.اینکه هنوز آزادگی هست عشق هست نوع دوستی هست.

 

هرچند ان هایی که شکمشان محل احتکار چربی است و ویلاهایشان همچون قصر علاالدین است و ماشینهایشان که تولید داخل نیست که ریا نشود تنها به فکر مال اندوزی خویشند و گویی قرار است با نکیر و منکر هم پارتی بازی کنند و اینگونه در ولع و حرص پول در تلاشند که گویی مرگی پیش رو ندارند به فکر مردم نیستند و تنها خود و خود و نخود کشمش های خود را میبینند که ولند در کشورهای لعین شده ی غربی که کلا فقط واسه ما کخه واسه اونا به به .

 

اما با وجود این لکه های ننگ انسانیت باز هم دامن کشورمان هنوز شیر مردان و شیرزنانی دارد که اسوه باشند و تمامی سکوهای افتخار را فتح کنند.

 

دست محبت به سوی هموطنانمان دراز کنیم و انگونه که شایسته ی یک ایرانی است مهر بورزیم.

 

برگ زندگیتان سبز

 

شعله