شنبه ۴ اسفند
اشعار دفتر شعرِ رباعیات شاعر منوچهر فتیان پور (راد)
|
|
آهی نکش برو زیر سایه ی تاج سرخانه تو باش
تنها کشیش و آشنای شعر خانه تو باش
|
|
|
|
|
تب کرده گلی که پیر مردش کردی
ارکیده گلی که بی خاصیتش کردی
|
|
|
|
|
ای عشق حرف من اینست گل باخته نبیند تورا
هرچند از تو دورم بازنده ی عشق آشفته نبینید تورا
|
|
|
|
|
برخیزم و عزمِ زشهرشوشتر به شیراز کنم
"رنگِ رخِ "خود به رنگ چشم انداز کنم
|
|
|
|
|
ای پنهان شده با نشان عالم دردسترس
فردا سایه تمام نما کن خوش دس
|
|
|
|
|
عشق تو که سر تر از عادل است با آثارش
مقرب شکوفا برافرازد آرامشی ز رخ رخسارش
|
|
|
|
|
گر بیدار دل طفلک جاعل ورزیده شدی
هم حال گنجشک خورده عزیز زنجیره شدی
|
|
|
|
|
صبر آمد و برفراز قصر پر احکام نویس
بی فرمان نمیبازد همبازی برنامه نویس
|
|
|
|
|
دل می سوزد ز داغ ساق مستیم
نیم قرن سرودیم در حزن نگار و قصدیم
|
|
|
|
|
آن روز که بهت تهمت ناموزون زدند
هربار عشق یک صد جیحون پر خون زدند
|
|
|
|
|
امروز خوشا که سالروز غم و افشا نیست
تفسیر دردات گرو مهر حیا آشنا نیست
|
|
|
|
|
با شمع و چراغت به شعرم ریشخند زدی
تر تازه به کام نا کرده، ترفندو نی بند زدی
|
|
|
|
|
عمره آمد بگفت موعد زیارت آمد
صبح صادق مددی موقع صیانت آمد
|
|
|
|
|
قسمت اعظم بدبختیم از روی نحس تو بود
خنده را از لب گرفتی بی گفت شنود
|
|
|