پنجشنبه ۱ خرداد
اشعار دفتر شعرِ غزلنامه شاعر احمدرضا کاظمی
|
|
اگرچه سهمِ من از این زمین، ناصافی است
همین که من به تو خواهم رسید این کافی است
مرا به وسعت مر
|
|
|
|
|
در آسمان عشق تو من ابر پر بارانی ام
یک ابر بارانی که نه، مجموعه ای طوفانی ام
|
|
|
|
|
ما همان اصلیم که از اسب یقین افتاده ایم
یا همان موجیم که از بالا نشین افتاده ایم
|
|
|
|
|
" سر رفتن این حوصله ها دست خودم نیست "
دور از توام این فاصله ها دست خودم نیست
|
|
|
|
|
بی تو این چتر و من و نم نم باران، چه کنم؟
بی تو با خاطره خیس خیابان چه کنم؟
|
|
|
|
|
شبیه دولتِ عشقی تو در برابر من
نشسته حس غرور با تو در سراسر من
|
|
|
|
|
این واژه های ترَک خورده از غمی درون
همواره می دمد از دل زیاد و کم، برون
|
|
|
|
|
هرکه انسانیتش گم بشود بی دین است!
|
|
|
|
|
بنویسم غزلی مست و خرابت بکنم؟
بسرایم دو سه خط از تو جسارت بکنم؟
|
|
|
|
|
آنجا كه عدل به تفسير آدمي است
پاداش فرد، نشان عملكَرد نيست
گول كلاهِ سبز و سبيل را مخور
هر شبرو
|
|
|