کوتاه چونان که آه

سلام

امید آن دارم بخش کوچک از آنچه اساتیدم به من یاد داده اند را اینجا پس بدهم . در این صفحه سه شعر کوتاه از جناب ظهوری عزیز در معرض بازدید دوستان هستند . به گمانم یک یا از کوتاه اول جا گذاشتید

ای غزل
تو مرثیه ای بود ( ی )

در کوتاه دوم هم چیزی که به کار نقد بیاید پیدا نکردم یا به ذهنم نرسید چون نتوانستم به شعر بودن آن رای بدهم هرچند زیبا بود . اما در مورد کوتاه سوم باید بگویم جانی تازه در من دمیده شد با خواندنش و البته دردی تازه تر . چه آنکه از این پرنده ها که پیشمرگ پرواز قفس ها بودند در تاریخ پر اسطوره و پر از رنج ما کم نبوده است . پرنده تکلیفش روشن است و رهاست از جاذبه های پست و قفس نیز نشان هم از زندان دارد هم از زندان بان . هم از انجماد و هم از ارتجاع . هم از فرمانهای سرکوب و هم از فتاوی انقیاد .
و این نوع شریف از پرنده های آسمان تاریخ همگی سنگباران شدند و بال و پرشان قیچی شد و جز این چه میتواند باشد فرجام قهرمانان در میان ملتهایی که همیشه نیازمند ناجی و پیشمرگ و پیش قراول هستند ؟
اما یک نکته هم به نظرم رسید که البته صرفا یک پیشنهاد کوچک است : با حذف حرف (هم) بنظرتان شعر روانتر نخواهد شد ؟

تیرباران
سرنوشت پرنده ای بود
که به قفس (هم)
درس پرواز می داد


قلمتان نویسا