کمی به پیش بیا...

فکر می کنم
              قلب من
                       در سکوت دستهای تو
                                                چگونه می لرزد؟
کمی به پیش بیا...
                     و استحاله ی این مکعب انسانی را
                                                            در چشم هایم 
                                                                           احساس کن!
در غروب بغض رسیده ی تو بود
                                      که من تاریخ را
                                                        از دریچه ی غربت
                                                                              گاز زدم
کمی به پیش بیا...
                     و مرا از بی نهایت آینه ی قلبت
                                                         جستجو کن
فکر می کنم
              افق
                     در عزلت عمودی دست های من
                                                            سایه انداخته است
و چگونگی انحنای ملموس زمان را
                                         به استغفار کشانده ست
کمی به پیش بیا...
                     و استحاله ی این مکعب انسانی را
                                                             در چشم هایم احساس کن
این خیزش آه تو بود
                       این آتشفشان جهنده ی تکرار
که دست های عمودی مرا
                                     به سنخیت افقی شانه های تو رساند
کمی به پیش بیا...
                      و شکستگی احساسم را
                                                 درک کن
و استحاله ی این مکعب انسانی را
                                        در چشم هایم بخوان
نه! تو دوست نبودی
                       و عاشق هم
و من چقدر دیوانه وار
                          تاریخ را
                                    از مغرب بغض تو
                                                          آهسته می چکم
                                                                             قطره 
                                                                                   قطره!
                                                                                                  10/12/1391