سقوط

باز بر روی آب پیدا شد
خوابِ محکم خیالِ بی همتا
باز کن روی قرص کامل را
دلبرم ای هلالِ بی همتا

گره روزگار کورِ تو شد
بسته از نصفِ راه بر می گشت
آف کن آفتابِ روشن را
که شب از پشتِ ماه بر می گشت

چشم من گرچه که قلمروِ توست
حق من انتخاب می خواهد
آسمان باز، بازِ پرواز است
خلبان حکمِ خواب می خواهد

باید‌امشب به موسم هیجان
چتر بی استفاده را بپرم
و تمامی چهارده طبقه
آسمان اراده را بپرم

دکمه ی لعنتی قرمز کوش
صندلیِ اجکت دنیا را
گفته بودی که باز می گردی
دلبری؟ یا گرفته ایی مارا؟!

تا بیاسایم از حقیقت ها
کمی از این دروغ نوشیدم
دوغ خوردم و خوب خوابیدم
خواب دیدم که دوغ نوشیدم

خواب دیدم که مرگ می بارد
خواب دیدم سقوط می خندد
خواب دیدم که خاک می نالد
آسمان بر هبوط می خندد

پرتو اضطراب موج به موج
اتصالی مغز با دندان
بکشید از پریز خوابم را
با مروت ، رفیق ، زندانبان

رو به تو رو به پشت من دیوار
روبه من رو به پشت تو آبی
حرف ها دارم و نمی گویم
بغض ها دارم و نمی خوابی

مچ پا باز از پتو بیرون
مغز بر سمت تازه بالش
تو خیال منی نه محبوبم
رفت هرجا نرو تو دنبالش

کمی آرام باش و دور اندیش
قوه عقل را مقننه کن
متمرکز شو بر مسیر سقوط
پلک را روی خواب منگنه کن

کوک کن انتظار را باشد
ساعتم صبر را فقط دیده
از تمامی آسمان چشمم
گریه ی ابر را فقط دیده

شهریور ۱۳۹۹