بهار در زندان

با سلام
باران در اشعار شاعران حضور پر رنگ و نمادینی دارد از جمله به نماد باروری و برکت الهی،طراوت و شادابی (در اشعار شفیعی کدکنی)و شوینده غبار عادات (در اشعار عرفانی سپهری) می توان اشاره کرد اما شاعر می تواند دست به نماد آفرینی بزند که با توجه به قراین و زمینه سرودن شعر قابل کشف و درک است ازجمله در این شعر که باتوجه واژه زندان در عنوان و آزادی در متن شعر می توان آن را به عنوان نماد پیک وسروش رهایی تلقی کرد که با زدن انگشتان قطره به شیشه انسان را دعوت به رهایی می کند و اینکه می توان از این متن می توان برداشتهای متفاوت سیاسی ، عرفانی و اجتماعی کرد نشانگر ایین است که ما در این نوشته کوتاه با شعر مواجه هستیم یک شعر خوب