بهار

مهربان 

مرا به آغوشت دعوت کن
بگذار
پرواز در آسمان ساکن شود
و موسیقی در آب
و آرامش در جنون باد های سرکش عاشق
و حصر در زیبایی
تا عشق به دنیا بیاید
من رودم و
بستر آبی آسوده ی  بیکران دریا را خواهانم که
آرام
بمیرم
مهربان
مرا به موسیقی لبان خاموشت دعوت
کن
بگذار امید لب وا کند
و احساس سازش را بنوازد،
در رگهای خشیده
و یخ زده ی این شاخه ی چشم به راه بهار
بیا و مرا به تازگی بهار دعوت کن
بگذار شعر در قلب من بتپد
و خون عشقی سالمند
جوان کند روح انتظار کشیده ی خزان زده ی
زندگی ام را