نجوا

آنگاه که سخن می گویی
کلمات مستانه می رقصند
و سبک بال می روند تا ماه
تا ستاره
تا اعماق اقیانوس
می روند تا فرسنگها خیال
تا فرسنگها شعر
تا فرسنگها مستی
وتا فرسنگها زیبایی
دور تر جایی که عقل خوابش را هم نمی بیند
شاید فقط افیون
بتواندعلاج خوبی برای دلتنگی
های یک عاشق ساده باشد
دلتنگی هایی که گاه مجابم می کند
برای لمس صدایت
سرا پا گوش شوم
و خود را به نجوای خیال بسپارم
و گاه بنشینم و تمامی موسیقی ها
تمامی صدا ها
تمامی نجواهای کائنات را مزه مزه کنم
تا ردی از تو را بشنوم
فروغ می گوید صدا می ماند
می گوید تنها صداست که می ماند
من مانده ام
صدایت کجاست؟!