بزم تماشا

در تغزل
در بزم تماشایت حیران شده ام دیری
چون صورت زیبایت بنشسته به تصویری
یک خنده پرافسوس داری به لب و گویی
با قصد دلم خواهی تو جان مرا گیری
گیسو چو بیفشانی بر صورت من گویم
چه ظلمت بی حدی چه شور سرازیری
با غمزه بی پایان از آن سوی چشمانت
ابروی کماندارت هر لحظه زند تیری
صد حیف که در اوج مشتاقی و مهجوری
جان است گرفتار و پای است به زنجیری
مهدی عجب است آن که دوری تو ز یار خود
اما به امید وصل از غصه نمی میری
برخیز و حکایت کن از قند لبان او
با تلخی جامی پر از باده شبگیری

مهدی رستگاری
هفدهم فروردین سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
ششم مارس 2021 میلادی