غزل شماره ۴۳

در انتظارِ چه هستی در این هوای بهاری
رسیده وقت شکفتن به گاهِ لحظه شماری
شکوفه های کلامت به گوش من چو رسانی
به جویبارِ خیالم غزل شود همه جاری
گزاره نو شود اینک نهاد ها همه برنا
اگر به سفره ی شاعر شرابِ کهنه بیاری
کویرِ لوتِ قصاید و شوره زارِ غزل ها
چکامه های تکیده جوان شود چو بباری
تو خود خزانه ی نوری و اعتبار شعوری
روا نباشدم این سان به صد ربا بسپاری
زنم به دیده ی منت چهل ستاره به نامت
به چشم روشن جان چون قدم دوباره گذاری
اگر رسی به جوارم به خلوتم به قرارم
شکارِ بوسه کنم از لبانِ سرخِ اناری
مرا زکوکبِ مهرت تخلصی تو عطا کن
که بی تخلصم اینک در این ستاره سواری