مدح و میلادیه حضرت علی اکبر (ع)
صحرای کربلا که به نامش سلام باد
شهزاده ی حسین بیامد مرا به یاد
صورت پیمبر و به صفا سیرت علی
آن شیر دشت کرببلا حمیت نبی
دریای همت است و شهادت مرام او
دارد شمیم عطر بهشتی به تار مو
او را که هست لِیلی لیلای عاشقی
بنشسته در مقام معلّای عاشقی
کالای مِهر داد و ستد کرده در جهان
لبّیک گفته بر لب وُ جنگیده بی امان
چشمش خمار از قدح کوثر حسین
سر داده یاحسین وُ به میدان شده زِ بین
در نوبهار فصل شکوفای دلبری
اربَه شده ست پیکر بی جان گوهری
در شعر مدح او که تراویده شد ز غم
هر واژه را به سرخی خونش زده ، قلم
میلاد اوست آنکه نشان دارد از پدر
روزی که هست خاطره ای باز هم به سر :
” آری پدر دوباره نِشَسته است در کنار
سر داده از شهامت و مردیّ و وصف یار
روزی که مرغ دل به هوایش زِ جا پرید
در صوت دلنشین پدر ، عشق را بدید
دلداده ای که خون دل از دیده اش چکید
گریید و دست عاطفه بر جان من کشید
سودائی حسین و همه آل مصطفا
من نیز گشته خادمه ی شاه کربلا"
آری گناهکارم و مجنون بی ریا
من جغد شوم خسته و او بهر من هُما
من را حسین! لایق عشق خودت بدار
این روسیاه بی سروپا را مگو چکار؟
شعرم مزیّن است زِ وصف جمال او
از رهرو حسینی و جویای آبرو
یک هموطن که سائل سوسوی راه اوست
جامانده ای که حسرت گاهی نگاه اوست
✍ ترانه_هموطن
از مجموعه شعر:
صحیفه_حسینی
داخل گیومه : ذکر خاطره ای از پدر بزرگوارم
خوشا به سعادت شما که آیینی میسرایید و کلمات را مثل چون منی حیف و میل نمی کنید! ان شاءالله مقبول حضرات معصومین علیهم السلام باشد!
اگر در تهران یا کرج تشریف دارید در انجمن خانم دکتر مستشارنظامی شرکت بفرمایید بسیار برای شاعران آیینی راهگشاست! صدالبته پس از کرونا، جلسات اکنون مجازی برگزار میشود!