داغ دل

اِی که در لحظه ی عشقت؛ به جنون روییدم

بی تو با حسرتِ رویت؛ به قلم خندیدم

بختِ من در غمِ بیچاره ی دل؛ خونین شد

هر چه بر خاکِ درونم بِنِشست؛ رنجیدم

من که بی دل؛ رَهِ مهرت به وفا پیمودم

داغِ عشقت؛ به تماشایِ سکونت چیدم؛

هر جفایی به نشانی به دلم جاری شد

دام عشقت نگسستم؛ گِلِ نابی دیدم؛

فتنه ها در پَسِ افکار تو محزونم کرد

با تو در راهِ جنون رازِ گُلی بوییدم؛

رازِ این سوز و تباهی به سکوتی طِی شد

آنچه حاشا شد و از دردِ درون نالیدم

• بچه گیام –