جانِ جان

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
دستمریزاد
موفق باشید

سلام وارادت
استاد بزرگوار
غزلی نا ب بامعنا عاشقانه و عارفانه خواندم
هزاران درودتان باد

درودبرشما
زیبا بود
دلتون مالا مال خوشی 🌹

تا وقتی که تو به دنیا نیامده بودی ،من چیزی برای باختن نداشتم

#میتراکیانی

سلام جنب میر محمدی بزرگوار
بسیارزیبا فلم زده اید دورود بر شما

درودها
شاعر گرامی
بسیار بسیار عالی بود
لذت بردم
سبز باشید سبز بمانید🍃
قلمتان توانا✏
👍👍👍👍
زندگیتان پایدار
🌷🌷🌷🌷

سلام بزرگوار
موفق باشید

سلام ادب محضر همه ی خوبان
توجه و لطف شما مایه ی بالندگی و مباهات حقیر است.
بسیار متشکرم.

شهنی عزیز مدتی است از کلام دلنشین شما بی بهره ایم.
محروممان نکنید.

سلام و درود بیکران
نوشته خیلی سلیس و شیوا بود🌻
همیشه موفق باشید🌻

سلام و درود جناب میر محمدی گرامی
زیبا و دلنشین بود ان شااله ایام به کام و قلبتان شاد و جانتان از درد و اندوه جدا
قلمتان سبز
🌺🍃🌺🍃🌺🍃

سلام و درود
دست مریزاد

درود برشما
زیبا سروده اید
دستمریزاد
پیروز باشید

درود و عرض ادب استاد میرمحمدی گرامی

غزلی شیوا سرودید

بر گورِ خویش فاتحه خواندم، که مرده ام
اما نمرده، مرده یِ درمانده ام هنوز

دست‌مریزاد

اما نمرده مرده ی درمانده ام هنوز
درود ها به شما استاد
جان بازی زیبا و موزونی بود
جانتان بی بلا

سلام ادب محضر سرکار خانم طاهر زاده
بسیار ممنونم از توجه و تذکر شما
شاید در باب تکرار واژه ها بتوان از متظر دیگر نیز نکاتی را در نظر داشت
اساسا اینکه تکرار نقص زبان شعر تلقی شود یا خیر به موارد متعددی از جمله : نحوه ی قرائت، معماری و ارزش مکانی، مفهوم و محتوای شعر،اندیشه ی ورای شعر، پیام، شیوایی و روان بودن و ... بستگی دارد.
جایی که مفهوم شعر آنقدر بلند است که تکرار در آن می شکند و پیام غالب شعر فضای معنایی آن را به گونه ای پر می کند که تکرار آزار دهنده نمی نماید و نا همواری در بیت با ابیات محسوب نمی شود.
با تامل در خاستگاه و جایگاه واژه و خواندن بر اساس معانی مختلف مترتب بر آن، نه تنها تکرار کسالت آور نیست بلکه هر قدر بر زبان و در ذهن تکرار شود روان تر و پسندیده تر خواهد شد و در هر بار تکرار پوست می اندازد و مانند جریانی ذلال و نیرومند حتی همه ی واژه ها را به خدمت می گیرد تا پیام خود را برساند و در اینجا دیگر به لفظ نیازی ندارد.
در رباعی معروف حکیم خیام نیشابوری ( در کارگه کوزه گری رفتم دوش ...) انسان آنچنان در هیبت پیام شعر متحیر می شود که در اثر آن کوزه در جهان معنی غایب می شود و نگاه متمرکز انسان هایی است که دیگر نیستند. شبیه تکرار واژه ی «دم» در این بیت:
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح/ کاین صبح بسی دمد که ما دم نزنیم
که در آن واژه ی دم ۴ بار تکرار شده بسیار ملیح و سلیس و خوش به نظر می آید
البته گاها برخی تکرار ها این ویژگی را ندارد. تامل در واژه ی هیچ را در مقایسه سروده ی حافظ و خیام را ببینیم:
حافظ : میان او که خدا آفریده است از هیچ/ دقیقه ای است که هیچ آفریده نگشادست
خیام: بنگر زحهان چه طرف بر بستم، هیچ/ وز حاصل عمر چیست در دستم، هیچ
شمع طربم ولی جو بنشستم هیچ/ من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ
در مقام قضاوت واژه ی هیچ ( البته بیشتر در سروده ی خیام) نه تنها تکراری به نظر نمی رسد بلکه گویی درست در جای خود نشسته است
این معجزه ی اندیشه و هنر و معماری زبان است
( بر گرفته از کتاب حاجی آخوند نوشته ی سید عطاالله مهاجرانی)
البته این نکاتی که عرض کردم به این معنا نیست که شعر گونه ب این حقیر واجد همه ی نکات فوق است ، بلکه فرسنگ ها فاصله است.
در باب قافیه نیز با کنی خود ستایی !! به نظر این کمترین صرفا مصراع اول در بیت اول نقص دارد که فکر میکنم نقصی زیباست!!!
باز هم متشکرم

سلام و ادب مجدد محضر سرکار خانم حسین زاده
ضمن تشکر و سپاس ، کماکان صمیمانه انتظار حضور و دریافت نظرات ارزشمند شما را دارم.
تمام کلام شما را به دیده ی منت می پذیرم.
فقط خیلی متعجب شدم که چرا این گونه برداشت شد(که البته از فقر بیان این حقیر است) صرفا از سر صدق و برای رفع کدورت پیش آمده، کوتاه عرض می کنم که در نوشته ی قبلی، بنده ضمن تشکر و پذیرش تذکر شما اشاره داشتم که « شاید بتوان از منظر دیگر هم به این موضوع نگریست و ....» و همچنین تاکید نمودم که در «مقام مقایسه شعرگونه های خود نیستم» چرا که بنده به قدر و سطح نازل خود واقفم و این قیاس اگر باشد، جهالت محض است و همچنین نقص خویش را نه از بیان شما که از خود بر خود روا دیدم. در هر حال بیاییم ....
و این که
تو هم به رسم کریمان نظر به خوبی کن
والامر الیکم
ارادتمند و سپاس گذار بیش از پیش

درود بر شما
غزلی بسیار زیبا سروده اید دستمریزاد

دروداستادبزرگوار


ازشعرزیبایتان لذت بردم
هماره به مهربسرایید

درود برشما