یکی بود یکی نبود

یکی بود یکی نبود 
غیره اون هیشکی نبود
توی این شهر شلوغ
یه نفر باهام‌نموند
جز صدای یه نفر
تو‌‌گوشم هیچی نبود
جز نگاهه مهربون
هیچ چشی برام‌نموند
میون این عابرا
هیشکی از عشق نخوند
هرکیم دنیارو دید
عشقو توش اما ندید
اسمون هی میبارید
خیس میشد موی سفید
موج دریا خسته بود
دله اون شکسته بود
یکی بود هیشکی نبود
خوشی انگار رفته بود
زیره این سقف سیاه
تنها دل نشسته بود
اشک میریخت تو لحظه ها
حرف میزد بی هیچ صدا
یکی بود باهاش نبود
کاشکی اون اینجا نبود
هی میرفت توی خیال
که چرا نیست این کنار
یکی بود اینجا نبود
واسه اون چرا نبود
عسل پروانه