قهوه قاجار

زیر تیغت پرچم صلح سفید افراشتیم
ما که حتی حقه ی عشق تو بر جان کاشتیم
او که حرفش دائما جز عشق ما چیزی نبود
از تمام عشق او تنها غمی برداشتیم
جرم ما با عشق ورزیدن به او آغاز شد
آنقدر در عشق او رفتیم و جرم انباشتیم
با تو در یک روز بارانی دوتا فنجانِ چای
ما چه رویایی به سر با عشق تو انگاشتیم
عشق او بودم زمانی که کسی دورش نبود
ما غلط بازیِ او را عشق می پنداشتیم
چشم گیرایت مثال قهوه ی قاجار بود
ما فقط یک قهوه تا مردن مسافت داشتیم