زرافه های بدون خال

خیابانها وجب می کنم
وقت حکمرانی سکوت بر بقایای قلبت
مکالمه گنجشکان کاج حیاط
تا صدای غرش زرافه های بدون خال
پای برج نیمه کاره...
همه و همه
دردم را بیشتر
تحملش را
سختتر می کند

مرور میکنم
پشت به پشت
کوچه به کوچه
خاطرات
نزدیک و دور
توتهای همیشه در واهمه از ترس انگشتهای ما
یادت هست؟!
هیچوقت در امان نبودند
لبخند ،اضطراب و گریز
لحظه ای در امان نبودیم
کوچه ها شعر بودند و
من و تو آهنگ رهایی

دیگر
این روزها
برای داشتنت
ماندنت
لبخندت
مرگ دم می کنم
دلهره می ریزم
بغض سر می کشم
خلسه های بدون تو را قدم می زنم
جانم!
سکوت نکن...
سکوت نکن بانوی من!