وقتی میان جنگهای دامنم خوابید

نرمای دستانم به روی شانه های بید
تنگاب گرم خسته, در آیینه ی تردید
غلیان بغض دیم ابرستان رویاخیز
در بادهای شرق بوطیقایی جاوید
فلس بلوغ تاجران قند و تنهاییست
بر موجهای عاطفه،در تاج مروارید
چشمش ، جماهیر غم پیراهن تنگم
وقتی میان جنگهای دامنم خوابید
تلواسه های احتراق بوسه های نو
شرحی تراوا بود بر خمخانه خورشید
در آن ادیم عشق ،آن تنهایی مطلق
پندار او بر سینه ی تبدار من بارید
زیباست او ، عریانترم ،عریانترینم آه
او با شراب و نان و من، از آیه تعمید
جبرانگار بومی شب ریز دَردستان
در انزوای خامش آغوش من بالید..