غمین

غمین

عجب داد ای فلک زمانه ببین
اختر وجودم سوزاند تابش مهین
بوستانم آتش کشیدند بماندم تنها گلی
ط نیز بیا و تنها گلم بچین
که هستی دلربایی کنی از من درویش
گو بینم اهل اسمانی یا اهل زمین
بارها بار بگفتم ط یار شیرینم
سمین ام به سخن ای یار شیرین
ارزش و بها و ثروت چه بود
ثروت و مالم ط ای یار ثمین
زمانه عجب شده شگفتم یارا
عشق بگیرد بر عاشقان کمین
چشم پوشاندی که نبینی دل من
بنگر و بیا و ببین عشق مبین
همه دل شاد باشید و خرم و خوش
ندای فلک : بیچاره درویش غمین

 (درویش)