شاید

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
قوافی؟

سلام ودرود شاعرگرانقدرشعرزیبایی سرودیدقلمتان همواره پرتوان باد

سلام شاعر گرامی
همیشه توانا باشد
مانند همیشه عالی سرودی بود
لذت بردم
هزاران درود

درود استاد
لذت بردم
زیبا سرودید

سلامی بر آنکه رونق دل از اوست
سرکار خانم دیانا
از استاد شهریار نقل کردید
خود شعر که هیچ
من را نیز روی سپید نمودید
هزاران سپاس

درود جناب حسین‌آبادی

قلمتان زیباست
و حقا که انسان تا از خود نرود به خود بازنخواهد گشت

خواهم بروم از خود،شاید به خودم آیم
فریادِ سکوت دل،بیرون شود از نایم

مرحبا شاعرجوان

سلام
فوق العادست


هر کوی و مکان رفتم،در هستِ تو می گشتم
آواره ی پستو ها،بی نام و نشان جایم




به مرگ چاره نجستم که در جهان مانم
به عشق زنده شدم تا که جاودان مانم

چو مردم از تن و جان وارهاندم از زندان
به عشق زنده شوم جاودان به جان مانم

به مرگ زنده شدن هم حکایتی است عجیب
اگر غلط نکنم خود به جاودان مانم

در آشیانه طوبا نماندم از سرناز
نه خاکیم که به زندان خاک دان مانم

ز جویبار محبت چشیدم آب حیات
که چون همیشه بهار ایمن از خزان مانم

چه سال ها که خزیدم به کنج تنهایی
که گنج باشم و بی نام و بی نشان مانم

دریچه های شبستان به مهر و مه بستم
بدان امید که از چشم بد نهان مانم

به امن خلوت من تاخت شهرت و نگذاشت
که از رفیق زیانکار در امان مانم

به شمع صبحدم شهریار و قرآنش
کزین ترانه به مرغان صبح خوان مانم

#زنده یاد شهریار