انتهایِ درد

درود خانم عباسی
سپید خوبی بود و لذتبخش

درودبانوی عزیزم
بسیارزیباست

درودتان بانوی زیبانگار

درود بانو
بسیار زیبا و دلنشین بود
پر احساس
دستمریزاد

سلام
درودهابانو
چقدر شعر پر تصویری
مجسم و خوش پرداخت
زنده باد

یادِ دلگویه های زنده یاد منوچهرآتشی افتاوم از سبک نگارش زیبای شما مرحبا

سلام ودرودها خانم عباسی گرانقدر
زیبا بود و دلنشین گلواژه های عاشقانه دلتان
باشد که سرپنجه خورشید بتابد و تبخیر کند تمام دلتنگی هارا
مانا باشید و بمانید به مهر و مهربانی

سلام سلام آرزوی عزیزممم

آدم وقتی از شما میخونه نمیدونه از غم سپیدهاتون گریه کنه یا
شدت زیباییشون ذوق
من که باهم این دوتارو مخلوط کردم یه چیز عجیبی شد
چندوقتیست که واژه های شماهم خیلی غمگینند
امیدوارم که حال دلتون همیشه خوب باشه و لبخند میهمان همیشگی لبهایتان
به مهر آویز و جان را روشنایی ده که این آیین
همه شادی است فرمانش، همه یاری است قانونش

غم عشق تو را نازم، چنان در سینه رخت افکند
که غم‌های دگر را کرد از این خانه بیرونش

درود بر شما
بسیار بسیار زیباست
دستمریزاد بانوی گرانقدر
پیروز باشید

پیراهن شب را
از تن در می‌آورم
تا بیاویزم روی بند عشق
بلکه آفتاب بخت
بتابد بر تاروپود از هم گسسته‌اش

چقدر زیبا سرودید بانو
قلمتان مانا

سپیدتان به سپیدی خیال ، دل انگیز

به باران گو ببارد تا بریزد خیسی از قلبم
من این اشک چو باران را ز عشقت بر نمیتابم

قلمتان بر دفتر شعر پر توان و تنتان از گزند روزگار در امان

درودی بی نهایت دخترم
عالی بود

افرین
لولای درد دلم ...ترکیب خیلی خوبی بود

سرشانه‌های خسته و افسرده‌‌اش
گیر می‌کند
به لولای درد دلم...
چه تشبیه زیبایی و ترکیب نو جذابی
درود بر شما زیبا شروع شد و زیباتر تمام

سلام وعرض ادب
هزاران
درود برشما
زیباوبامعنی سرودی بود

چه تصویرسازی بکر و خیال انگیزی
درود بر شما استاد بزرگوار


پیراهن شب را
از تن در می آورم
تا بیاویزم روی بند عشق
بلکه آفتاب بخت
بتابد بر تار و پود از هم گسسته اش

پیراهن شب را
از تن در می‌آورم
تا بیاویزم روی بند عشق
بلکه آفتاب بخت
بتابد بر تاروپود از هم گسسته‌اش!


درود های بی نهایت به شما پاییزه نازنین

سروده ی زیبایی بود و لذت بردم

غرقه باشید به شعر و نور و سرور بمانید

سلام مهربانو
بی نهایت زیباست




پیراهن شب را
از تن در می‌آورم
تا بیاویزم روی بند عشق
بلکه آفتاب بخت
بتابد بر تاروپود از هم گسسته‌اش!

ابرها سایه افکنده‌اند؛
باران می‌گیرد...

چشم باز می‌کنم
تو نیستی و...
پیراهنم!
سرشانه‌های خسته و افسرده‌‌اش
گیر می‌کند
به لولای درد دلم...

ای جان دلم عزیزم ____________
زیباست و خاص قلم خودتان
درود بانو آرزو عزیز