حنجره سوخته

این حنجره ی سوخته آواز ندارد
این کهنه صدا هیچ دگر ساز ندارد

از سوز محبت چه خبر اهل جفا را
سوزیست در این سینه که اهواز ندارد

بعد تو شدم یکه ترین آدم این شهر
دیریست که دل عاشق و انباز ندارد

این حنجره آنقدر به هجران تو نالید
تا اینکه دگر همدل و همراز ندارد

از این دل خونین چه توقع بشود داشت
ویران شده این دل دگر اعجاز ندارد

تو تلخ ترین فاجعه ی قرن شدی و
این فاجعه یک نقطه ی دلباز ندارد

از تلخی احوال من آگاه کسی نیست
این حال پریشان شده ابراز ندارد

در مکتب غم خوردن و دلتنگی و افسوس
غیر از دل من مرشد ممتاز ندارد

کوتاه کنم شعر که مرغ غم قلبم
افتاده غمین، شوق به پرواز ندارد

راستی، قاصد اخبار خوش آهنگ
آن شادیِ رفته، دگر آغاز ندارد ...