ایران من (رامی)

اگر من بودم و ننگ ، هرگز  نبودم
در این دنیای بی شرم ، هرگز نبودم
اگر من از ستم عاری نبودم
ز داغ همگنان با درد نبودم
اگر ای کاش اما را ولش کن
پدر بودم ولی آدم که بودم
اگر زحمت کشیدم یک هدف بود
اگر حرفی شنیدم یک هدف بود
به ابرویم نیاوردم خمی زود
که چون اینبار هم باز یک هدف بود
اگر پولی ندارم گِلِه دارم
ز گریه ، مردمم ، من گِلِه دارم
اگر بیماری و فقری نبودش
اگر درویش را دردی نبودش
براستی ایران حقّش نبودش
ز ظلم و خفّتش عاری نبودش
اگر خوش بود دلان حرفی نبودش
ز غصه بیدلان دردی نبودش...

 

(رامی)