ماه شب های غمم

من جا ماندم
در میان لشکر
خسته و صامت و مغموم
در اوج سایه
سرم از سرو رشید
سرطانی تر شد
چاره ای،درمانی
کمد خاطره ام پر شده از
پوچی و وهم و تهی
ماه شب های غمم؟
پس کجایی امشب
خاطرت هست؟
مرا ماه درون برکه ی عشق شدی
در هوای سرد
این شبانگاه عجیب
وسط قریبگی های غریب
باز هم در هوس چشمانت
خیره بر پنجره ها
هی تو را میدیدم
چندباری از سر غربت شب
هی صدایت کردم
فارغ از اینکه تو در جان منی
باد هم می‌وزد و می‌خواند 
نام تو را
من نخواهم نوش داروی پس از مرگم را
پس کجایی ماه شب های غمم
#سام_الفت