چشم هایت قلبم و لبخندِ تو جانِ من است
حکِ لوحِ بودنم : حبِ تو عنوانِ من است
یُمنِ مَردوک است مَنشورِ صَفای عالَمَت
عشق در این (طَبَقِ اخلاص) مهمانِ من است
کوروشِ کشورگُشا گشته دلت درتاب و تب
از شوانهِ روح تا شوشِ رُخَت خانِ من است
دست های گرم و خونینِ نگاهت در غروب
آسمانِ عزّتم ... سرخیّ ِ پیمانِ من است
مردمِ چشمانِ من دُورَت فدا آشوبگر !
بَهرِ آشورِ جنون .. فتحِ تو سامانِ من است
برسپاهِ اُلفَتم سانِ تو چون آمادگی ست ...
هَنگِ طابورِ نَفَس مُنقادِ سلطانِ من است
هِجرت و سرگشتگی تقدیرِ من "برهانِ صِدق" :
در ثَباتِ گام .. سویت .. "شوق" بُنیانِ من است
لحظه هایم می شمارد از شبِ یادت نجوم ...
رمزِ اسطرلابِ مِهرت نَصّ ِ قرآنِ من است
بی ستون برپاست کُلِ کائنات آری به حق
تک اساسِ استوارِ عشقت ارکانِ من است
این کتیبه جاودان در یادها خواهد نگاشت...
شادیِ تو عمرم و هستی ات امکانِ من است
---------------------------------------------------------------
پی نوشت :
- بُرهان صدق همان (برهان صدیقین) است در علمِ منطق بویژه در نظر مُلاصدرا .
- "طابور" واژه ای نظامی است به معنی ستون پنجم لشکر ، دیده بان
مناجاتی بسیار زیبا و شورانگیز بود
عارفانه و عاشقانه
دستمریزاد
موفق باشید