خسته دل

آه که گفتی من غمم بیش از تو می باشد  
ولی...
این دل پر از اسرار
و حرف های غم است
تو که نشنیدی چگونه دل شکست
داد از آن رفتارها با دل
که از ریشه پر است
من به آشکار دیده ام
آن اشک های چشم خود
هر دم می سوخت و می ریخت
بر تمام گونه ام
ای خدا این دل ندارد طاقتی
تا که در خود جا دهد
آن همه حزن و درد و افسردگی
پس که خواهم من که آزاد کنم این دل را
از جهان غم 
به سمت فرخی